1. ‘kurczyć, zwijać’; 2. ~ się ‘kurczyć się, zwijać się (w kłębek)’.
Pochodzenie:
Od XVI w.; pochodzi od psłow. *kuliti ‘zginać, zwijać’, *kuliti sę ‘zginąć się, zwijać się, kurczyć się’ – wariantu fonetycznego psłow. *chuliti sę (w pol. świadectwemtej formy jest gwarowe małopolskie chulić się ‘chować się przez schylanie’).
poleca
b/d
kuleć
1. ‘utykać na nogę’; 2. pierwotnie ‘być skrzywionym, zgiętym’; od XVIII w.; związane etymologicznie z kulić, ostatecznym źródłem jest pie. *keu- ‘krzywić, zginać, skręcać’
poleca
b/d
Podobne teksty:
- 85% List samobójcy
Materiał opracowany przez eksperta
Spis treści
- Kulić