1. ‘wyprawiać harce, dokazywać, swawolić, skakać, hasać’; 2. dawniej ‘prowadzić utarczkę (zwykle konno) w pojedynkę, odbywać harce przed bitwą, bić się, walczyć’; 3. ‘skakać, uganiać się na koniu, popisywać się zręcznością w sztuce rycerskiej’; 4. ‘szybko się poruszać, robić zamieszanie; robić, co się chce’; od XVI w.; utworzony od stczes. harcovati ‘odbywać harce przed bitwą, walczyć w pojedynkę’, dziś czes. harcovat ‘walczyć, atakować; włóczyć się, podróżować’ < stczes. harc
