1. ‘dopuszczać, żeby coś zginęło, tracić coś przez nieuwagę’; 2. ‘doprowadzać do zguby, upadku, klęski; narażać na zgubę, śmierć’; 3. ‘niszczyć, zabijać’.
Pochodzenie:
Od XV w.; ogsłow. (por. czes. hubit, ros. gubiť) < psłow. *gubiti ‘powodować, że coś lub ktoś ginie, znika, przestaje istnieć’ > ‘doprowadzić do zniszczenia, unicestwienia’ – czasownik utworzony od psłow. *gybnąti ‘ginąć, znikać’ ze zmianą fonetyczną *y > *u.
poleca
b/d
pogubić
czasownik przedrostkowy
poleca
b/d
zagubić
czasownik przedrostkowy
poleca
b/d
zgubić
czasownik przedrostkowy
Podobne teksty: