1. ‘głośno, hucznie rozbrzmiewać, rozlegać się’; 2. ‘mówić głośno, dobitnie,z groźbą lub naganą’; 3. grzmi ‘rozlega się grzmot’.
Pochodzenie:
Od XIV w.; ogsłow. (por. czes. hřmit, ros. gremeť) < psłow. *grьmĕti ‘huczeć, grzmieć’ – czasownik związany etymologicznie z psłow. *gromъ < pie. *ghrem- ‘huczeć, dudnić, grzmieć’.
poleca
b/d
grom
1. ‘piorun, grzmot’; 2. dawniej ‘huk, trzask’; 3. przenośnie ‘groźba, pogróżka’ oraz 4. ‘nagły cios’; od XV w.; ogsłow. (por. czes. hrom, ros. grom) < psłow. *gromъ ‘grzmot, piorun, huk pioruna’ – rzeczownik odczasownikowy od psłow. *grьmĕti
poleca
b/d
gromić
1. ‘ostro napominać, surowo krytykować’; 2. ‘strofować, łajać’;3. ‘zadawać klęskę, zwyciężać, rozbijać’; od XVI w.; ogsłow. (por. górnołuż. hromić ‘huczeć, grzmieć’, czes. hromit ‘razić, porażać’, ros. gromiť ‘burzyć, niszczyć, rozbijać’) < psłow. *gromiti ‘huczeć, grzmieć; zadawać klęskę, rozbijać, zwyciężać’ – czasownik odrzeczownikowy od *gromъ
poleca
b/d
grzmocić
1. ‘mocno bić, uderzać, walić’; 2. forma jednokrotna grzmotnąć także ‘rzucić coś z siłą, z rozmachem’; 3. potocznie ‘spaść z hałasem, runąć’; od XVIII w.; przestarzale forma grzmotać; wszystkie pochodzą od psłow. *grьmotati ‘powodować lub wydawać huk’ – czasownika intensywnego od psłow. *grьmĕti
poleca
b/d
zagrzmieć
czasownik przedrostkowy
Podobne teksty: