1. ‘osoba przybyła lub przybywająca w gościnę, z wizytą’; 2. stpol. ‘przybysz,obcy, cudzoziemiec’; 3. ‘człowiek mieszkający daleko od sądu’.
Pochodzenie:
Od XIV w.; ogsłow. (por. czes. host, ros. gosť) < psłow. *gostь, *gosti ‘przybysz,obcy’ > ‘osoba przybyła w odwiedziny, zaproszona w gościnę’ – odpowiedniki w goc. gasts ‘obcy, cudzoziemiec’ (dziś niem. Gast ‘gość, obcy, przyjezdny’) oraz łac. hostis ‘wróg, nieprzyjaciel’; podstawą pie. *ghostis ‘przybysz, obcy’.
poleca
b/d
gospoda
1. ‘karczma, zajazd, jadłodajnia’; 2. dawniej ‘mieszkanie, stancja, kwatera’; 3. stpol. ‘dom zajezdny, miejsce postoju w czasie podróży’; od XIV w.; ogsłow. (górnołuż. hospoda ‘gospoda, oberża’, czes. hospoda ‘ts.’) od psłow. *gospoda ‘panowie, pan i pani, państwo, gospodarze, władcy’ – rzeczownik od psłow. *gospodь ‘gospodarz, pan, władca’; rozwój znaczenia: ‘gościna, goszczenie’ > ‘dom pana, dom gościnny, zajazd’
poleca
b/d
gościć
1. ‘przyjmować, podejmować kogoś u siebie’; 2. ‘być w gościnie, bawić gdzieś’; od XVI w., ale już w XV w. pojawia się czasownik przedrostkowy zagościć się; ogsłow. (np. czes. hostit, ros. gostiť) < psłow. *gostiti, *goščą/ę‘podejmować, gościć u siebie; przebywać w gościnie’ – czasownik odrzeczownikowy od psłow. *gostь
poleca
b/d
gościec
‘reumatyzm’; od XVII w.
poleca
100%
4 głosy
poleca
b/d
poleca
b/d
Podobne teksty: