1. ‘gwałtownie mieszać, wstrząsać’; 2. ‘mącić, wprowadzać niepokój’; 3. ‘doprowadzać do niezgody’; 4. dawniej ‘kołatać’ (XVI w.); 5. ~ się ‘spierać się; nie zgadzać się’.
Pochodzenie:
Od XVI w.; ogsłow. (por. czes. klatit ‘trząść, kołysać; strząsać (owoce)’, ros. kolotiť ‘bić, grzmocić, tłuc’) < psłow. *koltiti ‘wstrząsać, mieszać, wyprowadzać ze stanu spokoju’, *koltiti sę ‘spierać się, swarzyć się’ – związane z psłow. *kolti (patrz KŁUĆ) za pośrednictwem rzeczownika odczasownikowego *koltъ / *kolto.
poleca
34%
3 głosy
kłótnia
1. ‘sprzeczka, zwada’; 2. dawniej ‘zamieszanie, zamęt, niezgoda’; od XVI w.; pochodzi od psłow. *koltьńa ‘zamieszanie, zamęt, niezgoda, zwada, kłótnia’ – nazwa czynności utworzona z psłow. *koltiti
poleca
b/d
pokłócić się
czasownik przedrostkowy
poleca
b/d
skłócić
czasownik przedrostkowy
poleca
b/d
wykłócić się
czasownik przedrostkowy
poleca
b/d
zakłócić
czasownik przedrostkowy
poleca
b/d
-kłócać
forma wielokrotna -kłócać w czasownikach przedrostkowych
Podobne teksty:
Materiał opracowany przez eksperta
Spis treści
- Kłócić (się)