1. ‘trudna, skomplikowana lub przykra sytuacja’; 2. stpol. też ‘spór, zwada, kłótnia’.
Pochodzenie:
Od XV w.; ogsłow. (por. czes. klopota ‘utrapienie, bieda, harówka’, ros. chlopoty ‘troski, zabiegi, fatyga’) < psłow. *klopotъ / *chlopotъ ‘stukot, tupot, zgiełk, szum, łoskot’ > ‘niepokój’ > ‘troska, zmartwienie, utrapienie’ – to psłow. słowo pochodzi od dźwiękonaśladowczego czasownika *klopati (por. np. stpol.w XVII w. kłopać ‘trapić’).
Źródło
By też miał zielazna wrota nie ujdzie se mną kłopota.
Rozmowa mistrza Polikarpa ze śmiercią, XV w.
Czcienie o tem, kako dziewica Maryja kłopotani i Józef o jej poczęcie.
Rozmyślanie przemyskie (Rozmyślanie o żywocie Pana Jezusa), XV w.
Podobne teksty:
Materiał opracowany przez eksperta
Spis treści
- Kłopot