1. ‘niesłyszący lub słabo słyszący’; 2. ‘taki, który nie chce słuchać’; 3. ‘mało dźwięczny, przytłumiony, niewyraźny’; 4. ‘nie do przebycia, oddalony,ustronny’; 5. ‘niemający otworów, zamurowany, ślepy’; 6. ‘opętany, upośledzony umysłowo, tknięty szałem religijnym’ (XVI w.).
Pochodzenie:
Od XIV w.; ogsłow. (por. czes. hluchy, ros. gluchoj) < psłow. *gluchъ (< *glouso-)‘niesłyszący, niedosłyszący, głuchy’ – pokrewne z lit. glušas ‘głupi, głupkowaty; głuchy’; podstawą pie. *g(e)leu- < pie. pierwiastek *gel- ‘gnieść, ściskać, ugniatać, ulepiać’; pierwotne znaczenie psłow. wyrazu ‘ściśnięty, przytłumiony, pozbawiony ujścia, zatkany’ > ‘mający zatkane uszy’.
poleca
b/d
głuchnąć
‘tracić słuch’; od XVIII w.; ogsłow. (słow. *gluchnąti ‘stawać się głuchym, tracić słuch; stawać się przygłuszonym, słabo słyszalnym’) < psłow.*gluchъ – zastąpił wcześniejszy czasownik *glъchnąti
poleca
b/d
głusza
1. ‘pustkowie, odludzie’; 2. ‘głucha cisza, martwota’
poleca
b/d
głuszec
1. ‘ptak’; 2. przestarzale ‘człowiek głuchy’; od XVI w.
poleca
b/d
głuszyć
1. ‘uniemożliwiać słyszenie, tłumić’; 2. ‘zagłuszać rozrost (o roślinach)’; od XVI w.; ogsłow. < psłow. *glušiti ‘pozbawiać możliwości słyszenia; tłumić, zagłuszać dźwięki’ < psłow. *glъchnąti ‘stawać się głuchym, tracić słuch, przestawać słyszeć’.