1. ‘substancja służąca do klejenia, spajania czegoś’; 2. dawniej ‘każda substancja kleista, lepka (np. żywica, smoła)’.
Pochodzenie:
Od XV w.; ogsłow. (por. czes. przestarzałe i dialektalne kli / klej (dziś czes. klih), ros. klej < psłow. *kъlějъ ‘substancja kleista, lepka’ (pokrewne z gr. kólla ‘klej’ oraz śrniem. helen ‘kleić’); podstawą pie. *kol(e)i- ‘klej’.
Pierwotna postać
W stpol. w XV-XVII w. używano formy klij, która dziś występuje w gwarach.