1. początkowo ‘o końcowej partii pieśni, utworu muzycznego’; 2. ‘koniec, zakończenie, ostatni etap czegoś’ w różnych znaczeniach, np. finał wyścigu, finał konkursu.
Pochodzenie:
Od XIX w.; europeizm (por. niem., fr. oraz wł. finale); utworzony od łac. przymiotnika finālis < łac. finis ‘granica, kres, koniec’.
poleca
b/d
finalny
‘końcowy, ostateczny’; od XVIII w.; pochodzi od łac. finālis
poleca
b/d
finalizować
‘doprowadzić coś do końca, do ostatniego etapu’; od XX w.; na wzór niem. finalisieren ‘ts.’
poleca
b/d
poleca
b/d
finanse
‘fundusze, środki pieniężne’; od XIX w.; utworzony od fr. finances < stfr. finer w specjalnym znaczeniu ‘doprowadzić sprawę do końca płacąc (okup, grzywnę, podatek)’
poleca
b/d
poleca
b/d
poleca
b/d
finansować
‘pokrywać koszty czegoś, płacić za coś’; od XIX/XX w.
poleca
100%
2 głosy
poleca
b/d
finisz
‘końcowa faza wyścigu’; od XIX/XX w.; utworzone od stfr. finisse < fr. finir ‘kończyć’ < łac. finire
Podobne teksty:
Materiał opracowany przez eksperta
Spis treści
- Finał