Kępa

Od XV w.; wcześniej wyraz ten występował w nazwach miejscowych – jako nazwa własna lasku, zagajnika; płnsłow. (por. dolnołuż. kupa ‘ts.’, górnołuż.kupa ‘wyspa; wzgórze, wzniesienie’, ros. kúpa ‘kępa (drzew, krzewów)’);w płdsłow. wyraz jedynie z przyrostkiem -ina (np. słoweń. kopina ‘jeżyna’);utworzony od psłow. *kępa ‘coś wygiętego, wypukłego, wynoszącego się ponad otoczenie’; odpowiedniki w lit. kùmpa ‘zgrubienie, nabrzmienie, narośl ’i łot. kumpa ‘garb, wypukłość’; źródłem pie. *kamp- ‘wyginać, giąć’.