Diabeł

Od XIV w.; zapożyczenie ze stczes. diábel (dziś czes. ďábel), co z łac. diabolus‘ts.’ < gr. diábolos ‘ts.’; pierwotnie ‘oszczerca, potwarca’.

W XV-XVIII w. oraz dialektalnie występowała również forma diaboł, do XVII w. częściej dyjabeł na wzór łac.; w gwarach też diacheł, deboł, debeł; kaszub. djabeł (djobeł).