1. ‘iść, zmierzać w określonym kierunku, do konkretnego celu’; nadążyć: 2. ‘przemóc, przezwyciężyć’ (XV w.) i 3. ‘dotrzymać kroku’ (XVI w.).
Pochodzenie:
Czasownik wywodzi się od psłow. *dąžiti ‘mieć siły; przemagać, przezwyciężać; czynić silnym, mocnym’ – czasownika odrzeczownikowego od psłow.*dągъ ‘siła, moc, zdrowie’ (por. dialektalne powiedzenie idzie w dąg ‘wychodzi na pożytek, na tuszę (o jedzeniu)’); z pierwotnego konkretnego znaczenia ‘przemagać, zwyciężać coś, mocować się’ > ‘chcieć coś osiągnąć, zmierzać do czegoś,mieć wytknięty cel’ > ‘iść, podążać, zmierzać w określonym kierunku’.
poleca
b/d
poleca
b/d
nadążyć
czasownik przedrostkowy
poleca
b/d
podążyć
czasownik przedrostkowy
poleca
b/d
zdążyć
czasownik przedrostkowy
poleca
b/d
-dążać
forma wielokrotna w czasownikach przedrostkowych: nadążać, podążać, zdążać.
poleca
b/d
Dbać
1. ‘troszczyć się o kogoś, coś; przywiązywać wagę do czegoś’; 2. stpol (XV w.) dbać / tbać także ‘domagać się’; 3. dbać w kogoś ‘ufać, mieć nadzieję’.
poleca
b/d
poleca
b/d
poleca
b/d
zaniedbać
‘nie zrobić czegoś przez lekceważenie, niedbalstwo; przestaćsię zajmować, interesować’.
Materiał opracowany przez eksperta