1. ‘chwycić, ująć rękami’; 2. ~ się ‘chwycić się, złapać się’.
Pochodzenie:
Od XVIII w.; ogsłow. (por. czes. dialektalne čepit ‘bić’, ukr. čipaty ‘zaczepiać,wieszać, przypinać’) < psłow. *čepati ‘chwytać, łapać; dotykać, poruszać;zahaczać, zginać’ i forma dokonana *čepiti – czasownik ten pochodzi od dźwiękonaśladowczego wykrzyknienia *kep- ‘szybki, nagły ruch, chwytanie’.
Pierwotna postać
Dawniej (XVIII w.) występowała również forma jednokrotna czepnąć ‘ująć, chwycić’ oraz ~ się ‘uczepić się, przyczepić się; zająć się czymś’.
poleca
b/d
czepiać się
1. ‘chwytać się, przytrzymywać się, lgnąć’; 2. ‘dopatrywać się złych intencji, mieć pretensje, zarzuty wobec kogoś’; forma wielokrotna
poleca
b/d
czepek
1. ‘nakrycie głowy, głównie kobiece (dziś noszone np. przez pielęgniarki)’;2. ‘część błony płodowej okrywającej czasem główkę noworodka’ (stąd wyrażenie w czepku urodzony ‘mający wyjątkowe szczęście’); odXV w.; ogsłow. < psłow. *čepъkъ, pochodzącego od psłow. *čepiti ‘ogarniać, otaczać czymś, nakładać pannie młodej czepiec’
poleca
b/d
czepiec
1. ‘dawne specjalne nakrycie głowy zamężnych kobiet’; 2. ‘nakrycie głowy w niektórych zakonach żeńskich’; od XV w.; ogsłow. (por. czes. čepec, ros. čepec) < psłow. *čepьcь ‘nakrycie głowy nakładane w obrzędzie weselnym jako symbol przejęcia przez pannę młodą obowiązków żony i gospodyni’; pochodzi od psłow. *čepiti ‘ogarniać, otaczać czymś, nakładać pannie młodej czepiec’.
poleca
b/d
doczepić
czasownik przedrostkowy
poleca
b/d
odczepić
czasownik przedrostkowy
poleca
b/d
przyczepić (się)
czasownik przedrostkowy
poleca
b/d
uczepić (się)
czasownik przedrostkowy
poleca
b/d
zaczepić
czasownik przedrostkowy
Podobne teksty:
Materiał opracowany przez eksperta
Spis treści
- Czepić