1. ‘należący do kogoś innego, nie swój’; 2. regionalnie ‘obcy, cudzoziemski’; 3. stpol. też ‘nienależący do określonego kręgu ludzi (rodziny, plemienia, wsi), przedmiotów, spraw; obcy’.
1. ‘należący do kogoś innego, nie swój’; 2. regionalnie ‘obcy, cudzoziemski’; 3. stpol. też ‘nienależący do określonego kręgu ludzi (rodziny, plemienia, wsi), przedmiotów, spraw; obcy’.
Od XIV w.; ogsłow. (por. np. czes. cizi ‘cudzy, obcy, nieznajomy’, ros. čužój‘cudzy, obcy’) < psłow. *ťuďь ‘nie swój, cudzy’ – przymiotnik o charakterze dzierżawczym z przyrostkiem *-jь od pie. *teutā / *toutā ‘ludzie, lud, naród’; pierwotnie ‘należący do (innych) ludzi, cudzy’.
Materiał opracowany przez eksperta