1. ‘przesuwać co pewien czas coś ciężkiego’; 2. ‘brać, prowadzić, zmuszać do chodzenia’; 3. ‘szarpać, targać, pociągać’.
Pochodzenie:
Od XIX w., ale już od XIV w. występowały formy przedrostkowe; ogsłow. (por.np. czes. tahat ‘ciągać, ciągnąć, włóczyć’, ros. tjagať ‘ciągnąć, wlec; wyciągać’)< psłow. *tęgati (> *tędzati) ‘ciągać, wlec, szarpać’ – czasownik wielokrotny od psłow. *tęgti ‘ciągnąć’, którego podstawą (podobnie jak lit. tìngti ‘rozleniwiać się’) jest pie. pierwiastek *ten- ‘ciągnąć, rozciągać’.
Pierwotna postać
W stpol. w XIV-XV w. stosowano formę ciądzać ‘przeprowadzać egzekucję na mieniu (ruchomym) dłużnika’.
poleca
b/d
ciąg
1. ‘nieprzerwana ciągłość, tok czegoś’; 2. ‘dopływ, przepływ, prąd’; 3. stpol. (XIV-XV w.) ‘branie w zastaw, zajmowanie sądowne’
poleca
b/d
ciągły
1. ‘nieustanny, stały’; 2. ‘ciągnący się nieprzerwanie w przestrzeni’
poleca
b/d
poleca
b/d
cięgi
1. ‘bicie, lanie’; 2. dawniej (XVII w.) cięga ‘bicie, chłosta’, co w XVIII w.przyjęło znaczenie ‘pręga, szrama (powstała wskutek pobicia)’
poleca
b/d
poleca
b/d
poleca
b/d
naciągnąć
czasowniki przedrostkowy
poleca
b/d
podciągnąć
czasowniki przedrostkowe
poleca
b/d
Podobne teksty:
- 83% "Przysłowia"
Materiał opracowany przez eksperta