1. ‘uderzać ostrym narzędziem, ciąć, rąbać, dziabać’; 2. ‘jeść głośno, ciamkać,mlaskać’; 3. ‘iść powoli, z trudem, zwłaszcza po błocie, wodzie z charakterystycznym odgłosem, człapać’; 4. ‘uderzać czymś w wodę lub kąpać się bryzgając, chlapać’; 5. ‘padać (o deszczu, deszczu ze śniegiem)’.
Pochodzenie:
Od XVIII w.; ogsłow. (czes. tepat ‘bić, uderzać, klepać’, ros. dawne tepti ‘bić’)< psłow. *tepti ‘uderzać, tłuc’ – jego podstawą jest dźwiękonaśladowcze*tep, utworzone na wzór dźwięków wydawanych przy uderzaniu, tłuczeniu; na wyraz starszy (którego ślad w dialektycznym ciepać) nawarstwił się młodszy wyraz ciapać ‘ciamkać, mlaskać, człapać’.
Pierwotna postać
W gwarach stosowane były także formy ciepać, ciepam / ciepię ‘rzucać, przerzucać, wyrzucać’.
poleca
b/d
ciapa
‘człowiek ślamazarny, nieenergiczny’, od XIX w.; rzeczownik odczasownikowy od ciapać; por. też dialektalne ciapcia, ciapciak, ciapcioń
poleca
50%
4 głosy
ciapka
(zwykle w liczbie mnogiej ciapki) – 1. ‘drobne plamki, kreski’; 2. dialektalnie ‘miękka gęsta masa’; od XIX w.; nazwa rezultatu czynności: ‘to, co powstaje w wyniku chlapania, bryzgania’ > ‘plamki, kropki’.
poleca
b/d
cięty
1. ‘umiejący się odciąć, zjadliwy, ostry’; 2. potocznie ‘zagniewany, zły na kogoś, zawzięty’
poleca
b/d
dociąć
czasownik przedrostkowy