1. ‘jeść głośno, mlaskać’; 2. ‘chlupać, chlupotać, pluskać’.
Pochodzenie:
Od XIX w.; czasownik pochodzenia dźwiękonaśladowczego.
Pierwotna postać
Dialektalnie też postaci ciamać ‘mlaskać, jeść głośno lub powoli; guzdrać się’, ciamdać ‘jeść żarłocznie, głośno’ oraz ciamlać ‘jeść głośno, długo trzymając jedzenie w ustach’.
poleca
100%
3 głosy
ciamajda
‘osoba ślamazarna, nieporadna’; stosowane od XIX w.; utworzone od dialektycznego ciamać ‘być powolnym, guzdrać się’; w gwarach też inne wyrazy-przezwiska utworzone od tej podstawy, np. ciama ‘człowiek niezaradny’, ciamadło, ciamara, ciamcia ‘ts.’ oraz ciamaga ‘osoba niezgrabna, ślamazarna’.
Materiał opracowany przez eksperta
Spis treści
- Ciamkać