1. ‘szorstki, niegładki’; 2. ‘pozbawiony dźwięczności, melodyjności’; 3. dialektalnie ‘mający na twarzy chrosty, pryszcze’.
Pochodzenie:
Od XV w.; w językach zachsłow. i płdsłow. (por. dolnołuż. chropawy ‘nierówny,pomarszczony, chropowaty’, czes. dialektalne rapavý ‘ts.’, chrapatý / rapatý ‘ts.’, sch. hrapav ‘ts.’) < psłow. *chorpavъ (*chorpatъ) ‘nierówny, szorstki, chropowaty’, pochodzącego od psłow. przymiotnika *chorpa / *skorpa / *korpa ‘nierówna,chropowata, szorstka powierzchnia’ z dodaniem przyrostka *-avъ / *-atъ.
Pierwotna postać
W XVI w. w formie chrupaty ‘szorstki i kruchy’ (przez skojarzenie z wyrazem chrupać); w gwarach chropaty, chropata (przymiotnik w funkcji rzeczownika‘ropucha’) oraz chropiaty.
Obecna postać
Także w formie chropowaty (od XVI w.).
poleca
b/d
ropucha
pierwotnie w postaci chropucha.
Materiał opracowany przez eksperta
Spis treści
- Chropawy