1. ‘iść, kroczyć’; 2. ‘działać, funkcjonować (o urządzeniach, mechanizmach)’.
Pochodzenie:
Od XIV w.; ogsłow. (por. np. czes. chodit, ros. chodit’, chožu) < psłow. *choditi ‘iść, chodzić’ – pokrewne z gr. hodós ‘droga’, hodeýō ‘iść, wędrować’, stind.ā-sad- ‘przystępować, iść, dochodzić’ – u ich podstawy pie. *sod- ‘iść’ < pie.*sed- ‘siedzieć’; przejście s- > ch- zauważalne najpierw w formach przedrostkowych(*pri-chodъ, pri-choditi; *per- chodъ, *perchoditi).
poleca
b/d
chód
1. ‘chodzenie, stąpanie, marsz’; 2. stpol. też ‘postępowanie’; od XIV w.; ogsłow. (por. czes. chod, ros. chod) < psłow. *chodъ ‘chodzenie, chód’ – rzeczownik od czasownikowy od *choditi
Podobne teksty:
Materiał opracowany przez eksperta
Spis treści
- Chodzić