1. ‘rodzaj szałasu, ziemianki’; 2. ‘chłopski dom mieszkalny, zwłaszcza dawny, drewniany, prymitywny’; 3. potocznie ‘lichy budynek mieszkalny’; 4. dialektalnie (często chałpa) ‘wiejski dom, zwykle drewniany; stary, lichy dom; izba; dom rodzinny, ognisko rodzinne; domownicy’.
Pochodzenie:
Od XV w.; utworzone od psłow. *chalupa ‘prymitywny budynek mieszkalny, buda, szałas’, które zostało prawdopodobnie zapożyczone, ale bezpośrednie źródło jest niejasne.
Pierwotna postać
Dialektalnie występowały formy chałpa, chałup; używano także zdrobnień chałupka oraz chałupeczka (w XVI w.).
poleca
b/d
poleca
b/d
chałupnik
1. ‘wieśniak bez ziemi, posiadacz własnej chaty z tego tytułu zobowiązany do minimalnych prac na rzecz dworu, zwykle zajmujący się rzemiosłem’(XVI-XIX w.); 2. ‘o wykonującym we własnym domu prace rękodzielnicze na rzecz przedsiębiorcy’ (XX w.)
poleca
b/d