‘forma, bryła ciasta, bryła chleba’.
Pochodzenie:
Średniowieczne (XIV-XVI w.) zapożyczenie z niem. Vochenze / Fochenze ‘rodzaj placka, biały chleb’; por. też czes. bochánek ‘bochenek, ciasto wielkanocne’, bochník ‘bochenek’; wschsłow. (białorus. bóchan / bachánka / buchánka, ukr. bóchon / bochunéc, ros. bóchanec / bóchon / buchánka ‘ts.’), pożyczone z pol. lubczes.; wtórnie zgrubienie bochen (od XVI w.).
Pierwotna postać
Stpol. formy z XV w. to: bochnek, bochenk oraz bochniec.
Ciekawostki
Potwierdzeniem używania słowa w pol. są nazwy miejscowe (Bochenki w Wielkopolsce, XV w.) i osobowe (Bochenek, XIV w.).
Źródło
Maszli czso miedzy rękama, albo pięć bocheńców, daj mi.
Biblia królowej Zofii, 1455 r.
Podobne teksty:
Materiał opracowany przez eksperta
Spis treści
- Bochenek