1. ‘szybko się przemieszczać’; 2. ‘upływać (o czasie)’.
Pochodzenie:
Od XV w.; pochodzi od psłow. bĕgti, bĕgą ‘biec’ (dokładne odpowiedniki w lit. bĕgti ‘biec; płynąć, ciec’, łot. bĕgt, bĕgu ‘uciekać’) < pie. pierwiastek *bhegu ‘uciekać, umykać’.
Pierwotna postać
Słabo poświadczona dawna forma biegę.
Obecna postać
Dziś używany jako czasownik biegnę (forma czasu teraźniejszego), przeniesiony z czasownika jednokrotnego biegnąć i wielokrotnego biegać; tworzy także szereg form przedrostkowych.
poleca
b/d
bieg
‘szybkie przemieszczenie się’; 2. stpol. również ‘ucieczka’; od XV w.
poleca
b/d
biegły
1. ‘doświadczony w jakiejś dziedzinie, wprawiony w wykonywaniu czegoś’; 2. jako rzeczownik ‘osoba będąca ekspertem w jakimś zakresie’; od XVII w.; utworzony z formy imiesłowu przeszłego czasownika biec; por. też stczes. bĕhly ‘ts.’ oraz ros. bégłyj ‘zbiegły, pobieżny, przelotny, powierzchowny’
poleca
b/d
poleca
12%
25 głosów
poleca
b/d
poleca
b/d
poleca
b/d
poleca
b/d
Podobne teksty:
Materiał opracowany przez eksperta