‘zadawać ciosy, razy, uderzać’.
Pochodzenie:
Od XIV w.; ogsłow. (por. czes. bit, ros. bit’/b’ju) < psłow. *biti, *bьją ‘uderzać,zadawać ciosy’, forma wielokrotna *bijati < pie. *bhei(ә)- / bhī- ‘uderzać, bić’.
Obecna postać
Forma wielokrotna bijać.
poleca
b/d
bicz
‘narzędzie do chłostania, bat’; od XIV w.; ogsłow. (por. czes. bič, ros. bič)< psłow. *bičь ‘narzędzie do bicia’ – nazwa narzędzia utworzona od *biti z przyrostkiem *-čь; być może początkowo dotyczyła broni
poleca
b/d
poleca
b/d
bitny
‘waleczny’; od XVII w.
poleca
50%
4 głosy
bitwa
1. ‘zbrojne starcie’; 2. potocznie ‘bójka, bijatyka’; od XV w.; płnsłow. (por. czes. bitva, ros. bítva) < psłow. *bitva ‘starcie zbrojne, walka, bój’
poleca
b/d
poleca
b/d
bój
1. ‘starcie zbrojne, bitwa, walka’; 2. ‘bójka’ (XVI w.); od XIV w.; ogsłow. (por. czes. boj ‘bitwa, walka’, ros. boj ‘ts.’, ‘bicie, tłuczenie’, sch. bôj ‘walka, bitwa, bicie, wojna’) < psłow. *bojь ‘bicie; bicie się, walka’ – rzeczownik odczasownikowy od czasownika *biti
Podobne teksty: