‘rozmokła ziemia’; 2. ‘teren grząski, bagno, mokradło, bajoro’; 3. stpol.(do XVI w.) też ‘nieczystości, gnój’; od XIV w.; ogsłow. (por. czes. bláto ‘ts.’, stczes. też ‘brud, kał’, ros. bolóto ‘bagno, trzęsawisko, moczary’) < psłow. *bolto‘bagno, moczar; rozmokła ziemia, błoto’ < urzeczownikowiona postać przymiotnika*boltъ ‘błotnisty’, pokrewne z lit. báltas ‘biały’ oraz łot. balts ‘ts.’ – prawdopodobnie w okresie wspólnoty językowej Bałtosłowian istniał przymiotnik *baltas‘biały’, pierwotnie w znaczeniu ‘biały, jasny teren, biaława ziemia’ (tereny bagienneczęsto przybierały taką barwę, z powodu rosnącej na ich terenie roślinności)
poleca
b/d
poleca
b/d
błona
1. ‘cienka tkanka w żywych organizmach’; 2. w stpol. ‘łożysko,w którym znajduje się płód’; ogsłow. (por. czes. blána, słoweń. blána)< psłow. *bolna ‘biaława cienka tkanka w organizmach żywych, otoczka,osłonka’ – urzeczownikowiona forma rodzaju żeńskiego psłow. przymiotnika*bolnъ ‘białawy, jasny’, pokrewnego z lit. bálnas ‘ts.’
poleca
91%
11 głosów
błonie
‘duża przestrzeń, równina, łąka’; od XIV w.; ogsłow. (por. stczes.blání / blana, bułg. dialektyczne blaná) < psłow. *bolnьje ‘podmokły, błotnisty teren porośnięty trawą’ < psłow. przymiotnik *bolnъ, pierwotnie w znaczeniu ‘białawy, jasny teren’.
Materiał opracowany przez eksperta