1. ‘znajdujący się pośrodku pomiędzy małym i dużym’; 2. ‘zwykły, przeciętny’; 3. stpol. ‘położony pośrodku; pośredni, przeciętny’.
Pochodzenie:
Od XV w.; ogsłow. (por. czes. středni ‘środkowy; pośredni; centralny; główny’,ukr. serédnij ‘średni, środkowy; pośredni; przeciętny’) < psłow. *serdьńь ‘środkowy’– przymiotnik utworzony od psłow. *serdь ‘środek, punkt środkowy’; podstawą pie. *k’ ē’ rd, *k’ rdes ‘środek, wnętrze, serce’.
Źródło
Śrzodka się trzymaj.
Grzegorz Knapski (1564-1638)
Dał mi znać przez śrzodek znajomej osoby. [‘za pośrednictwem’]
Piotr Kochanowski (1566-1620)
W wstępną śrzodę na Popielec pójdę.
Wacław Potocki (1626-1696)
poleca
b/d
poleca
b/d
poleca
b/d
poleca
b/d
środa
1. ‘trzeci, środkowy dzień tygodnia’; 2. stpol. (XIII w.) środa / śrzoda ‘prawo niemieckie przyjęte w wielu miastach polskich na wzór prawa przyjętego w Środzie Śląskiej’; ogsłow. < psłow. *serda ‘środek czegoś, punkt środkowy’ > wtórnie ‘środkowy dzień tygodnia’; w stpol. słowo miało też postaci śrzoda oraz jsroda
poleca
100%
2 głosy
środek
1. ‘punkt centralny’; 2. ‘wewnętrzna część, wnętrze’; 3. ‘sposób,rada, narzędzie’; 4. dawniej też ‘pośrednictwo’; od XIV w.; ogsłow. < psłow. *serdъkъ ‘centralny, wewnętrzny punkt czegoś, wnętrze’ utworzonego odpsłow. *serь / *serda ‘środek, punkt środkowy’
poleca
b/d