1. ‘lęk, obawa, przerażenie, trwoga’; stpol.: 2. ‘zdolność wywoływania trwogi, przerażenia’ oraz 3. ‘zamieszanie, hałas wywołane strachem’.
Pochodzenie:
Od XIV w.; ogsłow. (por. czes. strach, ros. strach) < psłow. *strachъ ‘strach, przerażenie, lęk’ – prawdopodobnie pochodzi on z wcześniejszego *strōg-so związanego z psłow. *strogъ ‘surowy, ostry, srogi’ pochodzącego od pie. *(s)terg- / *(s)treg-.
Źródło
Nie raczcie się strachować ani czego bać.
Biblia królowej Zofii, 1455 r.
poleca
b/d
poleca
b/d
straszyć
1. ‘wzbudzać strach, przerażenie, grozić czymś’; 2. stpol. straszyć się ‘bać się, lękać się, odczuwać strach’; od XV w.; ogsłow. < psłow. *strašiti ‘wzbudzać strach, przerażać’ – czasownik odrzeczownikowy od psłow. *strachъ ‘strach, przerażenie’
Podobne teksty: