1. ‘ciężko, głośno oddychać’; dawniej też: 2. ‘chrapać’ oraz 3. ‘dąsać się, gniewnie parskać’.
Pochodzenie:
Od XV w.; ogsłow. (por. górnołuż. sapać ‘ciężko dyszeć; parskać, tryskać; płonąć’, ukr. sapaty ‘dyszeć’) < psłow. *sapati ‘ciężko oddychać, dyszeć’ – forma wielokrotna od psłow. czasownika *sopti ‘głośno oddychać, ciężko dyszeć, sapać’ (ze wzdłużeniem samogłoski o > a), który jest oparty na pie. *suep-‘dyszeć, sapać’.
Pierwotna postać
Dawniej występował też czasownik sapić ‘sarkać, szemrać’.
Źródło
Pochodnia, z którą był w ręku, sapiała płaczliwym dymem.
Jakub Żebrowski (XVII w.)
Gniewa się i na swą fortunę sapi.
Wacław Potocki (1626-1696)
Ryma, sapka, nieżyt i innemi imiony zowiemy wilgoć zbytnią, która z głowy płynie, niegdy jedno w nozdrze.
Marcin Siennik (zm. 1588)
poleca
b/d
sopel
1. ‘wydłużony, zwisający stożek zamarzniętej cieczy’; 2. ‘odmiana rzodkiewek białych, o wydłużonych korzeniach’; od XV w.; ogsłow. < psłow. *sopъlь (*sopolь) ‘śluz z nosa, smark’ – rzeczownik odczasownikowy od psłow. *sopti ‘głośno oddychać, ciężko dyszeć, sapać’; w stpol. występował również w postaci sopl
poleca
b/d
wysapać
czasownik przedrostkowy
poleca
b/d
zasapać się
czasownik przedrostkowy
poleca
b/d
sapnąć
forma jednokrotna sapnąć --> odsapnąć.
Materiał opracowany przez eksperta
Spis treści
- Sapać