1. ‘drążyć otwory (np. w ziemi, drzewie)’; 2. stpol. ‘kopać rydlem, motyką ziemię’;3. ‘rzeźbić, pokrywać powierzchnię czegoś rzeźbami’.
Pochodzenie:
Od XV w.; ogsłow. (por. czes. rýt, ryji ‘kopać, ryć; rytować; żłobić’, ros. ryť ‘ryć, kopać, grzebać, żłobić’) < psłow. *ryti, *rъją/ę ‘ryć, kopać, żłobić’ (spokrewnione np. z lit. ráuti, ráuju / ráunu ‘wyrywać z korzeniami; skubać; odrywać, zrywać; wykopywać’); źródłem jest pie. *reu- / *rū- ‘ryć, kopać,rwać’ (por. też RWAĆ).
Źródło
Kto pod kim dołek ryje, ten sam weń wpadnie.
Biblia Leopolity, 1561 r.
Poślesz mi człowieka, który by umiał ryć rozliczne rzezania.
Biblia Leopolity, 1561 r.
Nie uczynisz sobie ryciny ani żadnego podobieństwa.
Jakub Wujek (1541-1597)
poleca
b/d
rów
1. ‘przekop, podłużny dół wykopany w ziemi’; 2. stpol. może również ‘nasyp, wał’; od XV w.; ogsłow. < psłow. *rovъ ‘podłużny dół wykopany w ziemi’– nazwa rezultatu czynności utworzona od psłow. czasownika *ryti
poleca
b/d
poleca
b/d
rydel
‘narzędzie do kopania ziemi’; od XV w.; ogsłow. (stosowany w różnych znaczeniach związanych z ryciem, np.: ‘ryj’, ‘rylec’, ‘łopata’) < psłow. *rydlo ‘to, czym się ryje, kopie’ – nazwa narzędzia utworzona od psłow. czasownika *ryti
poleca
b/d
poleca
b/d
ryjek
od XVIII w.; pochodzą od czasownika ryć
poleca
b/d
rylec
‘przyrząd metalowy do rysowania, rycia’; od XVIII w.; jest to zdrobnienie pochodzące od psłow. dialektalnego *ryľь ‘narzędzie do rycia, kopania’ –ta nazwa narzędzia wywodzi się od czasownika *ryti
poleca
b/d
poryć
czasownik przedrostkowy
poleca
b/d
wryć
czasownik przedrostkowy
poleca
b/d
zaryć
czasownik przedrostkowy
poleca
b/d
zryć
czasownik przedrostkowy
Materiał opracowany przez eksperta