1. ‘przyjść z pomocą, udzielać komuś pomocy w niebezpieczeństwie lub trudnej sytuacji’; 2. ‘chronić kogoś od nieszczęścia, przykrości, kłopotów’; 3. ‘starać się ocalić, zachować coś’; 4. ‘polepszać czyjąś trudną sytuację’; 5. ‘sprawić, że coś jest do zaakceptowania mimo pewnych wad’.
Pochodzenie:
Od XVI w.; podobnie np. w dolnołuż. retowaś, górnołuż. retować, stczes. retovati; zapożyczenie ze śrniem. retten ‘ratować, uwalniać; gasić (pożar, ogień)’; w pol. zmiana fonetyczna: retować > ratować.
Pierwotna postać
W stpol. w XV w. funkcjonowała postać retować.
Źródło
Przypadnie na ratunk tobie.
Mikołaj Rej (1505-1569)
Materiał opracowany przez eksperta