1. ‘liczyć, obliczać’; 2. stpol. rachować się ‘uzgadniać wysokość zapłaty’.
Pochodzenie:
Od XV w.; zapożyczenie ze śrniem. rechen ‘liczyć, rachować, obliczać’ ze zmianą fonetyczną: re- > ra-.
Źródło
Rachuj się z swą kondycją.
Krzysztof Opaliński (ok. 1610-1656)
Zapatrzali się na gwiazdy i rachowywali księżyce.
Biblia Leopolity, 1561 r.
poleca
b/d
rachunek
stpol. ‘liczenie, obliczanie’; od ok. 1500 r.; zapożyczenie ze śrniem. – por. śrniem. rech(e)nunge ‘liczenie, rachowanie, obliczanie’
poleca
34%
3 głosy
rozrachować
czasownik przedrostkowy
poleca
b/d
poleca
b/d
zrachować
czasownik przedrostkowy
Podobne teksty:
Materiał opracowany przez eksperta
Spis treści
- Rachować