1. ‘działalność zmierzająca do wytworzenia czegoś (dóbr materialnych lub kulturalnych), zajęcie, robota’; stpol.: 2. ‘wysiłek, zwłaszcza fizyczny, trud’, 3. ‘działanie, czynienie’ oraz 4. ‘troska, staranie’.
Pochodzenie:
Od XIV w.; zapożyczenie ze stczes. prácě ‘wysiłek’ (dziś czes. práce ‘praca, robota’); ma odpowiedniki również w dolnołuż. proca ‘trud, wysiłek, utrapienie’ i górnołuż. próca ‘trud, mozół, wysiłek’; podstawą jest dialektalny wyraz psłow. *porťa ‘trud, wysiłek fizyczny; zajęcie fizyczne, robota, praca’ – nazwa czynności utworzona od psłow. *portiti ‘przeprowadzać, odprowadzać kogoś, towarzyszyć komuś, zostać posłanym z jakimś zadaniem’; ostatecznym źródłem jest pie. pierwiastek *per(ә)- ‘przeprowadzać, przeprawiać’; pierwotnie ‘pokonywanie drogi, przeprowadzanie, odprowadzanie kogoś’ > wtórnie ‘działanie, czynienie czegoś, wysiłek fizyczny, trud’ > ‘zajęcie fizyczne, robota, praca’.
Pierwotna postać
Pierwotna postać pol. to proca, o czym świadczy zachowany w stpol. czasownik procować ‘wykonywać pracę; troszczyć się’ (z czego też wykształcił się imiesłów procujący ‘wypełniony pracą’).
poleca
b/d
pracować
1. ‘wykonywać jakąś pracę’; stpol. też: 2. ‘trudzić się’ i 3. ‘troszczyć się, zabiegać o coś’; od XV w.; jest to czasownik odrzeczownikowy utworzony od praca; por. też górnołuż. prócować so ‘starać się, trudzić się’ oraz czes. pracovat ‘wykonywać pracę; funkcjonować’
Materiał opracowany przez eksperta
Spis treści
- Praca