Zad. 1
Ciało o masie 0,2 kg rzucamy pionowo do góry, wykonując przy tym pracę 90J. Opór powietrza zaniedbujemy.

Dane: m=0,2kg ; W=90J
Szukane: V0(prędkość początkowa) ; h(wysokość)

Wzory:
W=Fs
F=mg
mgh=mv2/2

W=mgh
90=0,2 x 10 x h
h = 45

mgh=mv2/2
900=v2
v=30
v0=30

Dane:
m = 0,2 kg
W = Ep = 90 J = 90 N * s
zakładamy, że g = 10 N/kg
m - masa
W - praca
Ep - energia potencjalna grawitacji
g - przyspieszenie ziemskie

Szukane:
V = ?
h = ?
V - prędkość
h - wysokość

Najpierw obliczamy wysokość, na jaką doleci to ciało. Wykonujemy to poprzez przekształcenie wzoru na energię potencjalną grawitacji
Ep = m * g * h
Po przekształceniu:
h = Ep/(m * g)
Wiemy że praca jest równa energii!!!
Podstawiamy do wzoru liczby:
h = 90/(0,2*10) = 90/2 = 45 m, bo dżul jest iloczynem (wynikiem mnożenia) 1 Niutona z 1 sekundą.
Prędkość obliczamy z przekształcenia wzoru, że zmiana energii kinetycznej jest równa energii potencjalnej grawitacji:
Ek = Ep
V = \sqrt{2 * h * g}
Podstawiamy do wzoru:
V = \sqrt{2 * g * h}
V = \sqrt{2 * 10 * 45} = \sqrt{2 * 10 * 45} = \sqrt{900} = 30 m/s