Napisz rozprawke na temat :'' gdy myśle wojna''

Myślę, że to było coś strasznego, okropnego... Nie mogę uwierzyć, że w ogóle wojna kiedyś była. Tyle ludzi zamordowano, tyle ludzi zraniono... Czytałam kiedyś bardzo dużo o wojnie. to naprawdę okropna rzecz. Nie chcę, żeby kiedykolwiek się ona powtórzyła... Wielu ludzi nie zastanawia się nad wartością własnego życia. Bardzo często ludzie żyją tak, jakby żyć nie chcieli. Trwają w skłóceniu z własnymi ideałami i przekonaniami. Popełniają wiele błędów. Nie starają się uświadomić sobie piękna i radości płynącej z istnienia. I gdy tak naprawdę dokonają odkrycia, jakie życie może być wspaniałe, często zaczynają zdawać sobie sprawę także z tego, że niedługo ich ziemska wędrówka dobiegnie końca.
Rzymski mędrzec Seneka mawiał, iż lepiej jest nie żyć, niż żyć bezmyślnie. Żaden człowiek nie jest zwolniony z obowiązku myślenia. Powinien czuć się zobligowany przez swoje człowieczeństwo, do zastanawiania się nad swymi czynami, ponieważ właśnie ta zdolność twórczego myślenia i przewidywania skutków własnych działań odróżnia człowieka od zwierzęcia. Szczytem człowieczeństwa w tym wymiarze pozwolę sobie nazwać zrozumienie uczuć, potrzeb oraz pragnienia życia i radości innych ludzi.
Czym jest wojna? Słownik języka polskiego stwierdza, iż jest to zorganizowana walka zbrojna pomiędzy narodami, państwami lub innymi grupami społecznymi, dążąca do osiągnięcia określonych celów politycznych, gospodarczych lub ideologicznych. Jest to jednak jedynie sucha definicja. Ale nasze, młode pokolenie wie o wojnie nie wiele więcej. Oczywiście, każdy uczeń gimnazjum nie jeden raz w życiu widział film wojenny, a historii o wszelkich konfliktach nasłuchał się na pewno bardzo dużo Jednak nikt z nas osobiście nie doświadczył koszmaru, jakim jest wojna. Nikt z nas nie wie jakie to uczucie drżeć o własne życie i trwać w niepewności czy uda się przeżyć kolejny kwadrans. W czasie trwania wojny we wspomnianym strachu żyją właściwie wszyscy. Agresorzy i okupowani, żołnierze od szeregowych po generałów i ludność cywilna. Mężczyźni i kobiety. Księża i dzieci. Każdy jest zagrożony i nikt nie jest pewien swego losu W czasie pokoju wielu ludzi nie wytrzymuje codziennego napięcia związanego z problemami natury prywatnej, rodzinnej, czy pracą. Popadają w depresję lub znerwicowanie, a nawet odbierają sobie życie. Podczas wojny stres ten musi być w niewyobrażalny sposób potężniejszy. Wszak oprócz problemów codziennego życia, cały czas wisi nad nami widmo nagłego bombardowania czy ulicznej strzelaniny, w której możemy zginąć. Śmierć jest perspektywą, która wielu ludzi przerasta, przez całe swoje życie wolą o niej nie myśleć jako o czymś nieuniknionym, nieuchronnym. Raczej w ogóle o niej nie myślą. Jednak gdy nadchodzi wojna, nie da się o śmierci nie myśleć.