Zakres przedmiotowy i podmiotowy bezpieczeństwa wewnętrznego. Potrzebny do ofpowiedzi ustnej. Pilne!

Zakres podmiotowy
Bezpieczeństwo obejmuje coraz to nowe obszary życia społecznego, których ranga rośnie wraz z rozwojem cywilizacji. W zależności od podmiotu, którego żywotne interesy są chronione przed zagrożeniami wewnętrznymi i zewnętrznymi, wyróżnia się bezpieczeństwo narodowe (państwowe) i międzynarodowe, które może być kształtowane w dwóch obszarach:
wewnętrznym - bezpieczeństwo wewnętrzne - dotyczy zapewniania stabilności wewnętrznej podmiotu bezpieczeństwa;
zewnętrznym - bezpieczeństwo zewnętrzne - dotyczy przeciwdziałania zagrożeniom zewnętrznym.
Podstawą tego podziału są granice terytorialne - państwowe, kontynentalne, sojuszów, środowiskowe i innych podmiotów bezpieczeństwa. W warunkach globalizacji i internacjonalizacji większości sfer życia społecznego, granica między bezpieczeństwem wewnętrznym i zewnętrznym jest silnie rozmyta, a wiele zagrożeń - terroryzm międzynarodowy, narkobiznes, katastrofy naturalne i ekologiczne - niekiedy trudno dowiązać do wyraźnie określonego źródła. Niemniej, taki podział wydaje się być pożyteczny z praktycznego punktu widzenia. Przede wszystkim pozwala precyzyjniej klasyfikować konceptualne podejścia w rozwiązywaniu problemu zapewniania bezpieczeństwa narodowego i międzynarodowego. Oprócz tego jest on nieodzowny dla uświadomienia tego, że dla zapewnienia bezpieczeństwa wewnętrznego potrzebne są inne metody, formy i sposoby, niż dla zewnętrznego.
W społeczeństwie żywotne interesy obiektów bezpieczeństwa podlegają oddziaływaniu różnorodnych zagrożeń, dlatego szczególne znaczenie praktyczne mają sub-podziały rodzajów bezpieczeństwa dotyczące poszczególnych sfer działalności ludzkiej, w których przejawiają się te zagrożenia. Według tej zasady klasyfikujemy żywotne interesy, zagrożenia i kierunki zapewniania bezpieczeństwa. Mimo, iż klasyfikacja ta ma charakter pomocniczy, wobec podziału podmiotowego, to jej znaczenie rośnie, ponieważ pozwala na bardziej precyzyjną analizę stanu bezpieczeństwa w określonej sferze i optymalne ustalenie kierunków jego umacniania. W literaturze naukowej i publicystyce można więc spotkać (przy czym lista ta nie wydaje się być zamknięta), następujące rodzaje:
bezpieczeństwo polityczne,
bezpieczeństwo informacyjne,
bezpieczeństwo militarne,
bezpieczeństwo ekologiczne,
bezpieczeństwo ekonomiczne (dzielone następnie na: surowcowe, finansowe, technologiczne, rolne, żywnościowe, socjalne itp.),
bezpieczeństwo społeczne,
bezpieczeństwo kulturowe,
bezpieczeństwo ideologiczne,
i inne.
Przez bezpieczeństwo rozpatrywane przedmiotowo rozumie się więc ochronę żywotnych interesów jednostki, społeczeństwa i państwa (i innych podmiotów bezpieczeństwa) oraz zapewnienie możliwości skutecznego działania we wskazanej sferze działalności ludzkiej, przed zagrożeniami wewnętrznymi i zewnętrznymi.