Wymień skutki społeczne, gospodarcze i terytorialne I wojny światowej.

Wielka Wojna, jak w czasach międzywojennych zwano I wojną światową, była z pewnością wielkim ciosem dla społeczeństwa europejskiego. Uważa się, że jej kontynuacją, przez nietrafione decyzje polityczne zwycięskich państw była II wojna światowa. Sama I wojna przyniosła państwom europejskim zniszczenie i śmierć milionów ich obywateli. Dla niektórych państw jej wynik był jednak korzystny, ze względu chociażby na nowe zdobycze terytorialne.
Bilans I wojny światowej przedstawia się tragicznie. Uczestniczyło w niej 28 państw (24 państwa Ententy oraz 4 państwa centralne). Zmobilizowały one w sumie 65 mln żołnierzy. Z tej liczby 10 mln poniosło śmierć na polach walk. Następne 22 mln odniosło rany. 8 mln zostało na trwałe kalekami. Do tego dochodzą ogromne straty wśród ludności cywilnej, nie biorącej bezpośredniego udziału w walkach. Wojna odbiła się na psychice ludzi w niej uczestniczących. Ciężkie warunki sanitarne i głód powodowały osłabienie organizmów i podatność na różne choroby. Wystarczy wspomnieć o odmianie grypy, zwanej hiszpanką, która w pierwszych latach po wojnie dotknęła wiele państw Europejskich. Jej żniwo to kolejne 20 mln, które można zaliczyć do ofiar wojny.
Jeśli teraz postarać się wskazać pozytywne korzyści wojny dla poszczególnych państw, to na pierwszym miejscu znajdą się zmiany terytorialne. Zwycięska Francja odzyskała utraconą w 1870 roku Alzację i Lotaryngię i wymogła demilitaryzację rejonu Nadrenii. Inne zwycięskie mocarstwo - Wielka Brytania, umocniła swoją pozycję jako potęga kolonialna przez przejęcie kolonii niemieckich i zniszczenie niemieckiej floty. Dwa wielkie terytorialnie przed wojną państwa - Austro-Węgry i Imperium Osmańskie rozpadły się. Na ich gruzach narodziły się takie państwa, jak Austria, Węgry, Czechosłowacja, Królestwo Serbów, Chorwatów i Słoweńców (od 1929 roku Jugosławia), Albania oraz oczywiście Polska.
Data ostatecznej kapitulacji II Rzeszy Niemieckiej, 11 listopada 1918 r., oznacza dla nas odzyskanie niepodległości po ponad wieku nieistnienia. Formalnie data ta oznacza przekazanie władzy przez utworzoną pod niemieckimi auspicjami Radę Regencyjną w ręce Józefa Piłsudskiego. Już jednak wcześniej zapowiedziano odrodzenie się wolnej Polski. Mianowicie w styczniu 1918 r. prezydent USA W. Wilson przedstawił plan pokojowy, w którym jeden z punktów mówił o utworzeniu wolnego i suwerennego państwa polskiego, mającego zagwarantowany bezpieczny dostęp do morza (oto jego dosłowne brzmienie: ""Należy stworzyć niezawisłe państwo polskie, które winno obejmować terytoria zamieszkałe przez ludność niezaprzeczalnie polską, któremu należy zapewnić swobodny i bezpieczny dostęp do morza i którego niezawisłość polityczną i gospodarczą oraz integralność terytorialną należy zagwarantować paktem międzynarodowym").
Jak każda wojna, tak i I wojna światowa przyczyniła się w znaczącym stopniu do rozwoju nauki. Wielki postęp dokonano w medycynie. Dzięki temu w porównaniu z wcześniejszymi wojnami o wiele mniejsze straty ponoszono od infekcji i chorób. Nadal jednak wiele osób ginęło od poniesionych w walce ran. Poza tym pomimo tego postępu ilość rannych na polu walki nie umożliwiała niesienia w czas pomocy wszystkim potrzebującym. Jeżeli weźmie się pod uwagę fakt, że np. w bitwie pod Sommą straty sięgały średnio 40% stanu oddziałów, to ciężko sobie wyobrazić jaką należałoby stworzyć armię sanitariuszy i medyków, by można było ograniczyć zgony z powodu ran bitewnych. Wyliczono, że nawet 1/3 osób, które utraciły życie na skutek ran mogłoby przeżyć, gdyby zapewniono im należytą opiekę medyczną.
W czasie wojny państwa w niej uczestniczące przestawiły swój przemysł na produkcję zbrojeniową. Wielki postęp dokonał się w dziedzinie artylerii. Ogromne działa, produkowane m.in. w niemieckich zakładach Kruppa w Essen miały zasięg przekraczający nawet 100 km. Miały przy tym ogromną siłę rażenia, szczególnie pochodząca właśnie z zakładów Kruppa "Gruba Berta" - moździerz o kalibrze 42 cm. W czasie I wojny światowej na szeroką już skalę używano broni automatycznej - karabinów maszynowych. W 1914 roku Niemcy, także dzięki wymienianej już fabryce, mieli ich ponad 12500. To było niemal 100 razy więcej niż liczba takich karabinów w armii brytyjskiej. Na szeroką skalę zaczęto używać gazów bojowych, m.in. chloru i iperytu, powodującego oparzenia i podrażnienia dróg oddechowych. Po raz pierwszy na polu walki pojawiły się czołgi, ale ze względu na liczne wady konstrukcyjne nie odegrały większej roli. Za to dużą rolę odegrało w wojnie szybko rozwijające się lotnictwo. Produkcja zeppelinów umożliwiła Niemcom bombardowanie Londynu już w 1915 roku. Zaczynał się okres bitew powietrznych, zapoczątkowany 5 października 1916 roku potyczką pomiędzy samolotem francuskim i niemieckim. Rozwijał się także przemysł stoczniowy. Jeszcze przed wojną zaczęły powstawać ogromne i szybkie pancerniki. Można tu wymienić brytyjski "Dreadnought", rozwijający prędkość do 21,5 węzła i posiadający pancerz o grubości 279 mm. Był on zwodowany w 1905 roku, a już w 2 lata później Niemcy zwodowali okręty kasy Nassau, zaś w 1909 Amerykanie zaczęli produkcję okrętów typu Delaware. Francuzi wodowali swoje pancerniki typu Jean Bart. Niemcy na początku wojny tworzyli już krążowniki osiągające prędkość nawet 26, 5 węzła. Prawdą jest, że w czasie I wojny światowej te wielkie okręty nie przechyliły szali zwycięstwa na korzyść którejkolwiek ze stron, a jedyna naprawdę duża potyczka morska, w okolicach Funlandii była nierozstrzygnięta.
Taki rozwój środków zniszczenia musiał w czasie wojny spowodować ogromne straty ludzkie i materialne. Szczególne duże były one w rejonie frontu zachodniego, w północnej Francji oraz Belgii, choć także i na terenach objętych walkami na froncie wschodnim zniszczenia były dotkliwe. Szacuje się, że w wyniku I wojny światowej same straty materialne sięgnęły nawet 270 mld dolarów. Takie wielkości wyjaśniają dlaczego zaraz po wojnie państwom uczestniczącym w wojnie trudno było wyjść z kryzysu gospodarczego, a nawet zapewnić własnym obywatelom pożyw