Różnice między średniowiecznymi stanami społecznymi

W średniowieczu ludzie podzielili się na stany społeczne: rycerstwo, duchowieństwo, mieszczanie i chłopi. O pozycji w piramidzie społeczeństwa decydowała ilość posiadanego majątku.

Najbogatszym stanem społecznym byli rycerze, których głównym zajęciem była służba wojskowa. Dobry rycerz musiał walczyć o dobro, prawdę, Kościół. Kierował się honorem i odwagą. Rycerstwo posiadało ziemię nadawaną im przez suzerena.

Niżej stało duchowieństwo, które miało największy wpływ na ludność danego państwa, a pośredni poprzez papieża na króla i władców tego kraju. Duchowieństwo było zasilane przez osoby z innych stanów. W 1288 roku otrzymało ono od Władysława Laskonogiego przywilej pozwalający na zakładanie własnych sądownictw.

Jeszcze niżej znajdowali się mieszczanie składający się z obywateli miast. Podlegali oni prawu miejskiemu. Mieszczanie uzyskiwali od władców feudalnych prawa samorządowe. Podzieleni byli na bogaty patrycjat, biedniejsze pospólstwo i ubogi plebs. Bogata warstwa mieszczan zajmowała się bankowością i zamorskim handlem.

Najniżej w piramidzie społeczeństwa znajdowali się chłopi, którzy posiadali mały przydział ziem. Mieszkali na ziemi pana i pracowali dla niego oddając część zbiorów. Bywali głodni i nie wyspani.
Taki podział społeczeństwa istniał w średniowieczu. Obecnie ludzie mają równe prawa.