"Z legend dawnego Egiptu" Bolesław Prus

Nowela Bolesława Prusa „Z legend dawnego Egiptu” to utwór, którego akcja umiejscowiona jest w egzotycznej scenerii. Opowieść ta wyrasta z tradycji legendy skupionej wokół zagadnień, takich jak: posiadanie władzy, przeznaczenie, przypadek rządzący losami państw, tęsknota za dobrym władcą.
Głównymi postaciami są: stuletni władca Egiptu – Ramzes oraz jego trzydziestoletni wnuk i następca – Horus.

Ramzes, powalony ciężką chorobą, czekał na śmierć. Zażądał lekarstw, które albo przyspieszą zgon, kładąc kres jego cierpieniom, albo uzdrowią go. Egiptowi potrzebny był przecież sprawny i silny władca.

Tymczasem wnuk Ramzesa, zatroskany przepowiednią astrologa o bliskiej śmierci przywódcy Egiptu, siedział w sali faraonów i rozpamiętywał krzywdzące go rozkazy wuja: pogrzebanie matki między niewolnikami, uwięzienie nauczyciela Jetrona za uczenie nienawiści do wojen, odosobnienie ukochanej Bereniki. Wraz ze śmiercią starego króla nadarzyła się okazja anulowania edyktów. Horus snuł plany o nowym kształcie państwa. Gdy rozmyślał o Berenice, pszczoła ukąsiła go w nogę. Przygotowano nowe rozporządzenia i wystarczyło tylko dotknąć ich królewskim pierścieniem, by mogły być zatwierdzone. Z niecierpliwością czekano więc na śmierć starego króla.

Horus nagle zasłabł i osunął się na krzesło – od tej chwili było wiadomo, że został ukąszony nie przez pszczołę, lecz przez bardzo jadowitego pająka i musi umrzeć. Kanclerz nie nadchodził, a z rąk księcia wypadły kolejne edykty, co znaczyło, że nigdy nie zdążą być zalegalizowane. Horus, ujrzawszy w drzwiach kanclerza, wyciągnął rękę po pierścień, by dotknąć nim edyktu o oswobodzeniu Bereniki, lecz na próżno; posłaniec nie przynosił wieści o przekazaniu władzy. Ogłoszono uroczyście, że Ramzes został cudownie uzdrowiony.