profil

Charakterystyka Stasia Tarkowskiego, Nel Rawlison oraz opisy przyrody - Burza Piaskowa."W pustyni i w puszczy".

poleca 75% 4714 głosów

Treść Grafika Filmy
Komentarze
Henryk Sienkiewicz Staś Tarkowski charakterystyka Staś Tarkowski charakterystyka Staś Tarkowski charakterystyka

Głównym bohaterem powieści Henryka Sienkiewicza Pt. „W pustyni i w puszczy” jest Staś Tarkowski. Jego matka była Francuzką, a ojciec Polakiem. Urodził się i wychował w Port Saidzie. W chwili rozpoczęcia swojej przygody ma czternaście lat. Staś jest bardzo dobrze zbudowany i silniejszy od swoich rówieśników. Dobrze pływa i jeździ konno. Dzięki swojej wspanialej kondycji Staś cieszył się żelaznym zdrowiem. Był bardzo ciekawy świata, posiadał też bystry umysł i był inteligentny. W ciągu tych czternastu lat bardzo dużo zwiedził i zebrał sporo wiadomości z różnych dziedzin życia, dlatego też świetnie orientował się we wszystkim. Łatwo uczył się języków, poznał już angielski, polski, francuski i arabski. Podstawowymi cechami charakteru Stasia były prawość i szlachetność, kiedy miał możliwość zabicia Idrysa nie zabił go, bo stał tyłem do niego, ale gdy nadarzyła się okazja to pozabijał porywaczy, ale zrobił to dla ratowania siebie i Nel. Był odważny, bo nie bał się powiedzieć Mahdiemu że nie przyjmuje jego wiary, tutaj udowodnił, że ma swój honor i nie wyrzekł się swojej wiary. Dzięki swojej pomysłowości Staś robił latawce, które puszczali po to aby pomóc w ich odnalezieniu. Dzięki swojej zaradności umiał wybrnąć z każdej sytuacji: gdy Nel była chora zdobył dla niej lekarstwo - chininę i w każdej trudnej sytuacji nie tracił głowy ale postępował rozważnie. Kiedy w mieście panował głód Staś poszedł do pracy, aby zdobyć jedzenie dla Nel, to świadczyło o tym że był bardzo dobry dla Nel i pracowity . Dobry był nie tylko dla Nel, ale i dla wszystkich i starał się wszystkim pomagać, gdy tylko był w stanie pomóc. Zawsze dotrzymywał danej obietnicy, kiedy obiecał ojcowi Nel, że będzie się nią opiekował przez całą podróż, dotrzymał i tej obietnicy. Moim zdaniem Staś to postać godna naśladowania.

Pomimo, że akcja tej powieści toczy się w odległym dla nas czasie, to śledząc przygody Stasia możemy brać przykład z jego postępowania i wiele się od niego nauczyć. Pozytywne i szlachetne cechy, które poznaliśmy u Stasia nie straciły na wartości a jakże są aktualne w dzisiejszych czasach. Dlatego też dzisiejszej młodzieży należałoby niektóre z tych wartości od czasu do czasu przypomnieć a może świat w przyszłości będzie lepszy. Swoim postępowaniem pokazał on że każdy chłopak może zostać bohaterem. Staś to postać pozytywna.

Nel Rawlison to ośmioletnia dziewczynka. Ma psa Sabę, który wygląda jak lew. Ma przyjaciela Stasia, który ma 14 lat. Pszeszedła z nim wspaniałe przygody. Była chora na febrę i Staś ją uratował. Nel ma tylko tatę(podobnie jak Staś)pana Rawlisona. Gdy Nel dorosła ożeniła się ze Stanisławem Tarkowskim. Została z nim w Anglii, aż do śmierci swojego ojca, a potem wróciła do Polski. Mieszkała do 8 lat w Port-Saidzie. Moim zdaniem Nel jest bardzo dobrą i piękną dziewczynką,(co zauroczyło Stasia).Chciałbym mieć taką koleżankę.

Burza piaskowa

Karawana była juz w połowie drogi. Na pustyni panował upał, a w powietrzu unosił się nieprzyjemny zapach, widać było stado sępów. Nietypowe zachowanie zwierząt i śmiertelna cisz oznaczały ze dzieje się coś dziwnego. Nadchodził wiatr a na niebie było widać wielką chmurę. Staś nie zdążył się obrócić, a ciemna niczym skrzydło wielkiego ptaka chmura zakryła niebo. Słychać było jęki ludzi i ryk zwierząt. Widok zasłonił ciemny, siwy dym. Znów wszystko zamilkło większe drobinki piasku opadły. Nagle czarna chmura dwa razy większa od poprzedniej zakryła niebo. Wiatr był tak silny ze z piasku tworzyły się wielkie, piaszczyste wiry. Słychać było jęki, śmiechy o wołania o pomoc. Spodziewać się można się było najgorszego, że piasek usypie nad nimi wielką, piaszczystą mogiłę. Zwierzęta rozstawiały się coraz szerzej nogi by nie stracić równowagi. Silny wiatr usypywał do kolan i wyżej kopce z piasku. Nagle czarne chmury przysłoniła siwa jasność i po chwili zapadła jeszcze większa ciemność. Grzmot za grzmotem uderzał w ziemie wybuchały oślepiające błyskawice po tym nastąpiła martwa cisza. Zapadła noc oślepiające błyskawice, co chwile rozświetlały gęstą ciemność. Burze Piaskową zakończyła wielka ulewa

Czy tekst był przydatny? Tak Nie

Czas czytania: 3 minuty