Tomasz Judym z "Ludzi bezdomnych" jako bohater tragiczny

Bohater Tragiczny to społeczny buntownik, wojownik walczący o prawa ludzi za cenę własnego szczęścia. To altruista, mający własne poglądy i niechybny cel. To człowiek, który bezgranicznie oddaje się przeznaczeniu…

Takim bohaterem bez wątpienia jest doktor Tomasz Judym, główny bohater „Ludzi bezdomnych” Stefana Żeromskiego. Judym pochodzi z biednej rodziny, jest synem szewca- alkoholika. Jednak los chciał, by Tomasz stał się kimś więcej niż jego ojciec. Dzięki ogromnemu szczęściu i niezniszczalnym chęciom udało mu się zdobyć wykształcenie i uciec od nędzy, jednak nie do końca. Po powrocie z Paryża do Warszawy zna już doskonale swoje przesłanie- musi pomóc ludziom żyjącym, czy pracującym w nędzy. W tym celu wygłasza referat wśród elity warszawskich lekarzy, lecz jego propozycje zostają wyśmiane i uznane za nierealne.

W Cisach także spotyka się z krytyką swych poglądów i niechęcią do swojej osoby. Chcąc pomóc okolicznej ludności traci prace i cierpi z powodu rozstania z ukochaną Joanną.

W Sosnowcu poznaje trudną i niebezpieczną pracę górników oraz okrutne warunki pracujące w kopalni.

To, co Judym spotyka na swej drodze, tylko przyspiesza jego decyzję. Chce walczyć z nędzą i pomagać tym, którzy znają ją zbyt dobrze. Definitywnie rozstaje się z Joanną, pomimo ogromu uczucia jakim ją darzy. Pragnie z wszystkich sił poświęcić się dla potrzebujących, a tych na pewno nie zabraknie.

Judym jest postacią, która łączy w sobie cechy romantycznego buntownika oraz pozytywistycznego społecznika. Jako bohater romantyczny, Tomasz ukazuje nam się poprzez swą wrażliwość na krzywdę ludzką, odpowiedzialność (zupełnie jak Konrad z III części „Dziadów”) za społeczeństwo, w którym funkcjonuje. Nie godzi się z otaczającym go złem. Jest wyobcowanym indywidualistą, który w samotności kroczy swą życiową drogą. Nie chce niczyjej pomocy, chce sam stawić czoło istniejącym obok niego problemom. W myśl pozytywistycznego kultu pracy, Judym propaguje leczenie najbiedniejszych, poprawę warunków pracy robotników oraz szerzenie higieny, z którą spotyka się coraz rzadziej.

Judym przekreślił swoje życie, sam siebie skazał na zagładę. Jego postawa łączy się z pięknem, szlachetnością i w ogóle jest wspaniała, lecz ma także swoje minusy- przecież Tomasz rujnuje Zycie nie tylko sobie, ale także Joannie.

Sądzę, że bohatera tego nie da się jednolicie określić. Ma on swoje wady i zalety. Poświęca się dla ludzkości własnym kosztem. Każda jego decyzja jest zła. Jego rozterki w utworze są jak rozdarta sosna, która ukazuje sytuację psychiczną Tomasza podejmującego decyzję poświęcenia się dla ogółu. Sosna ma dwie części: jedna strona jest całkowicie obumarła, druga trzyma się korzeniem skarpy. To samo stało się z Judymem- jedna część jego duszy, stanowiąca miłość, rodzinę i szczęście obumarła, natomiast to co pozostało, co sam wybrał jak swe życie to część poświęcona kopalni i pracującym tam ludziom. Może gdyby w utworze było więcej takich ludzi jak Tomasz Judym, nie nazwałabym go bohaterem tragicznym. Miałby może szanse na normalne, spełnione życie… Jednak to pozostaje jedną, wielką niewiadomą