Dlaczego Jarosław Iwaszkiewicz zatytułował swoje opowiadanie "Ikar"? Co łączy je ze najomymi tekstami kultury (obrazem, mitem)?

Myślę, że Jarosław Iwaszkiewicz zatytułował swoje opowiadanie "Ikar", ponieważ jego treść nawiązuje do greckiego mitu.
Autor opowiadania pt. "Ikar", którego bohaterem jest Michaś od szczegółowego opisu obrazu słynnego flamandzkiego malarza Pietera Brueghla pt. "Upadek Ikara", ponieważ wrażenia i refleksje jakich doznał narrator w zetknięciu się z tym dziełem, łączą się z pewnym tragicznym wspomnieniem z lat okupacji hitlerowskiej: "obraz ten przypomina mi się zawsze, ilekroć pomyślę o pewnym moim przeżyciu".
Brueghel przedstawia na swoim obrazie końcowy akt tragedii Ikara - sam moment jego upadku do morza - wystające z wody jego nogi i garstkę piór pływających po falach. W pobliżu morskiego brzegu chłop orze rol, pasterz pasie owce, wędkarz łowi ryby, a przy brzegu płynie statek, ale nikt nie dostrzega upadku Ikara, jego tragedii. Młodzieniec ginie, lecz nikt na to nie zwraca uwagi, wszyscy są zajęci swoją pracą i swoimi sprawami.
Poprzez obraz Brueghla Iwaszkiewicz nawiązuje do mitu o Ikarze, który jest uosobieniem ludzkich marzeń i tęsknoty do wolności oraz symbolem śmiałości i marzeń człowieka o tym, by mógł latać jak ptak, mimo że bohaterem według greckiego mitu jest Dedal, który leciał niżej i osiągnął zamierzony cel.
Ukazane w utworze wydarzenie z okresu okupacji, którego Iwaszkiewicz był świadkiem i które - jak sam wyznaje - kojarzy mu się z obrazem Brueghla jest nawiązaniem do motywu wojny, ukazaniem klimatu tragizmu i grozy związanej z wydarzeniami z lat okupacji hitlerowskiej i powtórzeniem w inny sposób motywu, który wyraził Brueghel na swoim obrazie.
Michaś podobnie jak Ikar zginął na oczach tłumu. Nikt na to zdarzenie nie zwrócił uwagi, ponieważ wszyscy byli zajęci, jak na obrazie flamandzkiego malarza. Obydwaj zginęli z powodu swojej lekkomyślności, dążąc za wszelką cenę do tego, co było ich marzeniem, czy pasją. Nie interesowało ich nic poza tym, że mieli swój cel.
Ludzie zajęci swoją pracą, codziennymi sprawami, kłopotami i troskami nie postrzegają tragedii drugiego człowieka (jak w przypadku Ikara, czy Michasia) może z powodu prawdziwej nieuwagi, a może z lęku o własne życie. Ludzie są niechętni do niesienia pomocy innym, jeśli to zagraża ich bezpieczeństwu.
Iwaszkiewicz uważa, że zdarzenia historyczne i ambicje uchodzą uwadze współczesnych ludzi. Poeta i malarz ocalają tego typu wydarzenia od zapomnienia i przekazują je potomkom. Artyści są uczuleni na ludzką krzywdę i nieszczęścia, wnikliwiej patrzą na rzeczywistość i dostrzegają więcej, niż inni normalni ludzie.
Myślę, że wyżej wymienione argumenty pozwalają wyjaśnić, dlaczego Jarosław Iwaszkiewicz zatytułował swoje opowiadanie "Ikar".