Znaczenie zjazdu Gnieźnieńskiego - religia i polityka jedenastowiecznej Polski.

Zjazd w Gnieźnie odbył się w roku 1000 n.e. za panowania Bolesława Chrobrego, który był pierwszym władcą koronowanym władcą Polski i synem Mieszka I.W czasie zjazdu dokonały się ważne dla naszego państwa wydarzenia, czyli: Ustanowienie arcybiskupstwa w Gnieźnie oraz biskupstw w Krakowie, Kołobrzegu I Wrocławiu. Miało też wtedy miejsce symboliczne zezwolenie Bolesławowi na koronację. Było to możliwe, ponieważ Bolesław przyjaźnił się z małym Ottonem III. Niestety po śmierci Ottona na tron cesarski wstąpił Henryk II. Nie był on skłonny uznać tak wysokiej pozycji Bolesława, chciał europy dla siebie a nasz władca nie miał zamiaru poddać się Niemcom.

Stosunki polsko-niemieckie zaczęły się komplikować. Przewidując posunięcia Niemiec, Chrobry zajął Milsko, Łużyce i Miśnię. W 1003 r. rozszerzył jeszcze bardziej Państwo polskie, obejmując władzę w Czechach. Wzrost potęgi Bolesława poważnie zaniepokoił cesarza. Chciał od nas poniżenia się przed nim, a gdy Bolesław odmówił doszło do wojny, która trwała od 1002roku do roku 1018, Toczyła się ona w trzech etapach, w latach 1004-1005, 1007-1013 i 1015-1018, Mimo zmiennego przebiegu walk, mimo sojuszu niemiecko-ruskiego i ataku Jarosława Mądrego od wschodu, udało się Bolesławowi odnieść zwycięstwo. W r. 1018 Kiedy to na mocy pokoju podpisanego w Budziszynie w 1018 r, Polska zyskała Milsko i Łużyce, a w Miśni cesarz zobowiązał się osadzić margrabiów przyjaznych Polsce i obiecał posiłki na planowaną wyprawę Chrobrego na Kijów. Pokój w Budziszynie potwierdził niezależność Polski i potwierdził pozycję Polski na arenie europejskiej. W tym samym roku odbyła się również długo planowana wyprawa na Kijów, która zakończyła się pełnym sukcesem. Do Polski zostały przyłączone Grody Czerwieńskie.

Inny powód zjazdu to taki że Otto chciał podzielić Europę na 4 części- Frankonię, Germanię, Sławonię, i Italię. Ponieważ Bolesław był Słowiańskim władcą o dużej połaci terenu, przymierze z nim wydawało się korzystne dla tego celu. Również w czasie zjazdu cesarz zezwolił Bolesławowi na koronację w 1025 roku. Dostał także Bolesław od Ottona gwóźdź z Krzyża Chrystusa oraz kopię włóczni św. Maurycego. Sam obdarował cesarza ramieniem św. Wojciecha i oddał do jego dyspozycji trzystu rycerzy na wyprawę włoskowe. We wspomnianej wyprawie na Kijów, posiłkowali go w niej Niemcy i Węgrzy. Interwencja miała na celu przywrócenie władzy usuniętemu z kijowskiego tronu zięciowi Bolesława, Świętopełkowi. Wojska polskie pokonały Rusinów, Bolesław zajął Kijów i stamtąd wysłał poselstwa do cesarzy, wschodniego i zachodniego. Świętopełk odzyskał władzę. Polacy wywieźli z Rusi cenne łupy, wracając przyłączył Chrobry do Polski Grody Czerwieńskie, utracone w 981 r. Niestety, jego zięć, Świętopełk, nie zdołał utrzymać się na tronie. Bolesław nie interweniował ponownie w jego sprawie, porozumiał się z rządzącym w Kijowie Jarosławem Mądrym.

Ostatnim posunięciem Bolesława była koronacja, która nastąpiła w 1025 r., na Wielkanoc. Ponieważ w Polsce zostały utworzone wspomniane już wcześniej biskupstwa i metropolia gnieźnieńska, Polska stała się wolnym, chrześcijańskim krajem. Nie była już podległa Niemcom, ale Papieżowi. Kronikarz polski tak opisuje te wydarzenia: "Większe są jednak i liczniejsze dzieła Bolesława, aniżeli my to możemy opisać lub prostym opowiedzieć słowem. Albowiem jakiż arytmetyk mógłby żelazne jego szyki dość pewna określić cyfrą, a cóż dopiero przytoczyć opisy zwycięstw i trumfów w takiej mnogości! Z Poznania bowiem 1300 pancernych rycerzy i 4000 żołnierzy z tarczami, z Gniezna 1500 pancernych i 5000 tarczowników, z Włocławka grodu 800 pancamych i 2000 tarczowników, z Giecza 300 pancernych i 2000 pancerników i tarczowników. Ci wszyscy niezwykle waleczni i wprawni w rzemiośle wojennym występowali do boju za czasów Bolesława Wielkiego (...). Taka była okazałość rycerska króla Bolesława, a nie mniejsza była jego cnota posłuszeństwa duchowego (...). Boga czcił z najwyższą miłością. Kościół święty wywyższał i przyozdabiał go królewskimi darami.

Miał też pewną wybitną cechę sprawiedliwości i przystępności (...). Za czasów Bolesława wszyscy rycerze i wszystkie damy dworskie zamiast sukien lnianych lub wełnianych nosiły płaszcze z delikatnych tkanin, a skór, nawet kosztownych, choćby byty nowe, nie noszone na jego dworze bez podszycia kosztowną tkaniną i bez złotogłowiu. Złoto bowiem za jego czasów tak było w powszechnym posiadaniu u wszystkich, jak dziś srebro, srebro zaś było tanie jak słoma (...). Za jego bowiem czasów nie tylko komesowie, lecz nawet ogół rycerstwa nosił łańcuchy złota niezmiernej wagi, tak opływali wszyscy w nadmiar pieniędzy".