Dziewięć Muz

Apollo był bogiem muzyki i poezji, kapelmistrzem orkiestry olimpijskiej oraz zwierzchnikiem dziewięciu muz. Były to córki Dzeusa i Mnemosyne (Pamięć). Mieszkały one na szczytach gór, na beockim Helikonie i Parnasie, gdzie bije święte źródło kastalskie, lecz ulubioną ich siedzibą były wyniosłości Prerii pod Olimpem. Kwitły tam łąki rozkoszne i na nich wypasały się trzody będące własnością bogów. Grecy opowiadali, że w górach Prerii gnieżdżą się złe duchy, które zbłąkanych strącają w przepaść. Lecz w starożytności przynosiły one inne szaleństwo, urocze szaleństwo poezji. A oto, jaką wizją otwiera się poemat „Teogonia” Hezjoda, którego muzy same wybrały na swojego kapłana:

„Wdzięczne ciała obmywszy w rzeźwiących nurtach Permesu muzy, Olimpu dziewice, korowód piękny zawiodły na Helikonu wyżynach, stąpając pieśniom do wtóru. Stamtąd, ruszywszy gromadą, w całuny mgielne spowite, szły pośród nocy w dolinę, śpiewając głosem przecudnym. One to niegdyś Hezjoda uczyły pięknego śpiewania u Helikonu podnóża, gdzie owce pasł białorunne. Kostur dały mi potem do rąk, ułamawszy laurową gałąź pięknie rozkwitłą –i boską natchnęły mnie pieśnią”.

W późniejszych czasach powierzono każdej z muz jakąś sztukę, którą się szczególnie miała opiekować. Przedstawiono je także w rzeźbach malowidłach ze stałymi atrybutami, aby je łatwiej rozróżnić.

Kaliope (Pięknolica) - muza pieśni bohaterskiej, trzyma rylec i tabliczkę do pisania;
Klio (Głosząca sławę) - muza historii, ma zwój pergaminu;
Euterpe (Radosna) - muza, patronka liryki, gra na flecie;
Taleja (Rozkoszna) - muza komedii, pokazuje maskę komiczną;
Melpomene (Śpiewająca) - muza tragedii, można ją poznać po smutnej masce;
Terpsychora (Kochająca taniec) - muza tańca, którego uczy ludzi, w ręku trzyma wielką lirę;
Erato (Umiłowana) - muza pieśni miłosnych, trzyma małą cytrę;
Polihymnia - muza hymnów i pieśni pobożnych, zsyła natchnienie tym, którzy piszą pieśni lub hymny, chodzi w głębokiej zasłonie;
Urania (Niebiańska) - muza gwiazd, trzyma globus astralny.