Wpływ nowych technik na przebieg działań podczas I wojny światowej

Jedna z nowych technik wynalezionych podczas I wojny światowej, była nowa technika walki zwana wojną błyskawiczną (po niemiecku Blitzkrieg). Była to doktryna wojenna wypracowana przez strategów niemieckich, zakładająca niespodziewana napaść na przeciwnika, szybkie natarcie i całkowite pokonanie wroga. Prawdopodobnie twórcą tej metody walki był pruski feldmarszałek Alfred von Schlieffen. Ta taktyka miała duży wpływ na przebieg I wojny światowej. Wykorzystano ją podczas ataku na Francję i Rosję. Feldmarszałek planował najpierw niespodziewane uderzenie maksymalnymi siłami na Francję oraz rozgromienie jej. Następnie chciał on przerzucić z frontu zachodniego zwolnione już siły i zaatakować Rosję. W pierwszej fazie operacji doktryna BLITZKRIEGU sprawdziła się doskonale. Niemcy pokonały bohatersko broniona Belgię i wkroczyli do Francji. Atak na Francję zakończył się w bitwie pod Marną stoczonej w dniach 5-9 września 1914 roku. Plan błyskawicznego rozstrzygnięcia na zachodzie i pokonania Francji nie powiódł się. Wczesnej wymieniony sposób prowadzenia działań wojennych wykorzystywany był również w czasie II wojny światowej. Jest on także używany w dzisiejszych czasach. Ta taktyka wykorzystana właściwie i w odpowiednim czasie może okazać się śmiertelną bronią.
Innym wynalazkiem technicznym wykorzystanym podczas I wojny światowej były czołgi. Zostały one wynalezione już wcześniej, jednak zostały użyte po raz pierwszy właśnie podczas I wojny światowej. Do budowy pierwszych czołgów używano części samochodowych i ciągnikowych. Dowódcy armii nazwali kadłub "zbiornikowcem wodnym", robotnicy przezwali go "tankiem" (tank po angielsku oznacza "zbiornik"). Jednym z pierwszych pojazdów tego typu był czołg z 1916 roku
" Mark 1". Mógł on poruszać się z prędkością 6,4 km / godz., a w skład jego wyposażenia wchodziły dwa działa. Pojazd tak strasznie trząsł, że załoga musiała nosić watowaną odzież. Czołg można opisać jako gąsienicowy pojazd opancerzony wyposażony w system uzbrojenia, zdolny do poruszania się w trudnym terenie, przeznaczony do niszczenia celów opancerzonych i nieopancerzonych pod bezpośrednim ogniem przeciwnika. Czołgi dzielą się na:
 lekkie (do 20 t)
 średnie (do 40 t)
 ciężkie (do ok. 70 t).
Uzbrojenie czołgu składa się zwykle z armaty (kaliber 75 - 125 mm) i 1 - 3 karabinów maszynowych. Czołgi wykorzystane były po raz pierwszy podczas bitwy pod Verdun. Wynalazku tego nie wykorzystano jednak właściwie - nie było współpracy czołgów i piechoty. Grubość pancerza stalowego nowoczesnego czołgu wynosi 100 - 200 mm i więcej, szybkość maks. 45 - 70 km/h. Stosowana obecnie hermetyzacja kadłuba i wieży czołgu umożliwia pokonywanie przeszkód wodnych oraz chroni załogę przed działaniem pyłu radioaktywnego. Załogę czołgu stanowią 3 lub 4 osoby (3 - jeśli ładowanie armaty odbywa się automatycznie); W I dekadzie XXI wieku do uzbrojenia nowoczesnej armii zostaną prawdopodobnie wprowadzone czołgi IV generacji charakteryzujące się: zastosowaniem armaty kalibru 135 - 140 mm. ładowanej automatycznie, pancerzem czołowym pod względem odporności porównywalnym z płytą stalową o grubości ok. 1 m, oraz szerokim zastosowaniem urządzeń elektronicznych wspomagających, m.in. wykrywanie celów, celowanie (skomputeryzowane systemy kierowania ogniem), dowodzenie, nawigację, diagnozowanie uszkodzeń.
Następnym wynalazkiem wojny światowej było zastosowanie gazów bojowych.
Pierwszy raz użyto je podczas bitwy pod Ypres 25 kwietnia 1915 roku. Wtedy to gazem tym był zwykły chlor. W czasie tego jednego ataku zginęło około 5 tysięcy żołnierzy, a 10 tysięcy uległo zatruciu. Jednak i to nie wystarczyło. W czasie wojny chemicy poszukiwali jeszcze bardziej śmiercionośnych od chloru gazów. Najstraszliwszy okazał się gaz musztardowy, przypominający swoim zapachem gaz lub musztardę. Powodował on ciężkie poparzenia skóry i utratę wzroku. Po raz pierwszy został on użyty
w drugiej bitwie pod Ypres (stąd jego nazwa- iperyt) 17 lipca 1917 roku. I tym razem gaz zabił tysiące żołnierzy. Na różne sposoby starano się osłabić zapach iperytu, tak by zaatakowanie nie mogli wszcząć alarmu. Jeden ze sposobów polegał na wymieszaniu go z gazem łzawiącym o zapachu bzu.
Jesienią 1914 roku w Aragornii na zachód od Verdun przed bitwą pod Ypres Francuzi zastosowali kolejna śmiercionośną broń, którą był miotacz ognia. Była to jedna z najstraszliwszych broni, jaką wykorzystano podczas wynalazkiem wojny swiatowej.
Następnym wynalazkiem jaki wprowadzono podczas I wojny światowej był lotniskowiec. Już w 1910 roku Eugenie B. Ely z USA wystartował po raz pierwszy dwupłatowcem z pokładu okrętu. 18 stycznia 1911 roku za pomocą systemu amortyzującego, powiódł się manewr lądowania na krążowniku „Pensylwania”. Jednym z pierwszych lotniskowców był lotniskowiec „Argus”, przebudowany ze statku pasażerskiego. Posiadał on całkowicie płaski pokład lotniczy o wymiarach 168x20 metrów, hangary na 20 maszyn i hydrauliczne windy. Kolejnymi lotniskowcami były:
 brytyjski”Eagle”
 i niemiecki „Karlsruhe”.
Lotniskowiec nie został jednak w pełni wykorzystany podczas I wojny światowej. Tak naprawdę lotniskowiec „lotniskowiec z prawdziwego zdarzenia” powstał dopiero pod koniec wojny. Wyróżnia się podklasę:
 uderzeniową (początkowo przebudowywane z krążowników liniowych. Wyporność do 90 000 t, długość do 350 m, do 170 samolotów - w tym bombowce dalekiego zasięgu, artyleria krążownikowa)
 lekką (budowane w oparciu o krążowniki ciężkie. Wyporność do 16 000 t, długość do 250 m, do 60 samolotów, artyleria jak w niszczycielach).
Ze względu na charakter działań (długotrwałe operacje) ostatnio często wyposażone w napęd atomowy (np. amerykańskie lotniskowce atomowe klasy Nimitz).
Nowe wynalazki I wojny światowej zmieniają oblicze wojny. Technika podczas I wojny nastawiła się w kierunku ataków z dystansu. Miało to dużą zaletę, gdyż przy małych stratach własnych można było zadać duże straty wrogowi. Dlatego starano się ulepszać taką broń jak na przykład działa i armaty. Działa, szczególnie z długą lufą, o zasięgu do 100 km, bombardowania z samolotów wzrastające zastosowanie łodzi podwodnych uczyniły ataki w dużym stopniu nieprzewidywalnymi co do miejsca i czasu.
Kolejnym ważnym wynalazkiem były łodzie podwodne. Dopiero I Wojna Światowa udowodniła jak ważną i istotną bronią, mogącą znacznie przeważyć szalę zwycięstwa w konfliktach między różnymi państwami są okręty podwodne. Wielkie okręty liniowe takie jak krążowniki czy pancerniki nagle stały się zupełnie bezbronne mając przeciwko sobie małe, skrycie działające okręty podwodne. Nikt z ówczesnych dowódców nie sądził, iż okręty podwodne mogą w znaczny sposób przyczynić się do wygrania konfliktów morskich, budowano, więc coraz większe i potężniej opancerzone okręty liniowe. Sukcesy okrętów podwodnych w pierwszych miesiącach wojny były dużym zaskoczeniem dla większości admiralicji. Niedoceniana broń okazała się bardzo skuteczna, był to typowy skutek niedoceniania w porę rzeczy nowych, jak i zmieniających się doktryn wojennych. Znamiennym już zdarzeniem w I Wojnie Światowej było zatopienie przez Niemiecki okręt podwodny U 9 w Cieśnienie Kaletońskiej trzech brytyjskich krążowników Aboukir, Houge i Cressy. To wydarzenie udowodniło ostatecznie jak groźną bronią jest okręt podwodny.
Wykorzystano także po raz pierwszy w tak dużym stopniu lotnictwo. W 1910 roku powstała w Niemczech pierwsza szkoła lotnictwa wojskowego, a w 1912 roku Anglia i Francja tworzą powietrzne siły zbrojne. Już podczas wojny z Turcją w 1911 roku włoskie samoloty zrzucały granaty na nieprzyjacielskie formacje w Libii udowadniając tym swoją wartość w przyszłych konfliktach. Pomimo to większość dowódców była obojętna wobec lotnictwa. „Latanie to dobry sport, lecz dla armii samolot jest bezużyteczny." – są to słowa generała Focha podsumowujące poglądy większości dowódców. Rzeczywiście przed wojną latanie uważano za sport, a samoloty budowano głównie w celu pobijania rekordów prędkości. O wartości militarnej samolotu stanowiły jednak trzy czynniki: prędkość, uzbrojenie i opancerzenie. W pogoni za prędkością konstruktorzy nie zwracali, więc uwagi na możliwość wykorzystania samolotów do celów wojennych, a wojsko bardzo późno zdało sobie sprawę z wartości lotnictwa w nadciągającej wojnie. Jednak na początku stosuje się jeszcze zeppeliny- niemieckie sterowce. W 1915 roku zeppeliny zaatakowały po raz pierwszy na większą skalę Anglię. 5 października 1916 roku dochodzi do pierwszego dziejach pojedynku powietrznego: uzbrojony francuski samolot zwiadowczy zestrzeliwuje nad Marną niemiecki samolot.