Dlaczego o Marcinie Borowiczu możemy mówić, że jest postacią dynamiczną?

Dziś na lekcji języka polskiego omawialiśmy postawę Marcina Borowicza. Zastanawialiśmy się, czy jest on postacią pozytywną czy negatywną. W końcu doszliśmy do wniosku, że reprezentuje on bohaterów dynamicznych. W poniższej pracy postaram się to udowodnić.
Marcin na początku akcji utworu zyskał naszą sympatię i bez wahania mogliśmy wyrażać się o nim jako o młodym, mądrym i pracowitym chłopcu. Z domu wyniósł pewne wartości oraz naukę, a mianowicie wychowywany był na patriotę. Gdy wyjechał do szkoły w Owczarach, bardzo ciężko przeżywał rozstanie z matką, postanowił się jednak uczyć pilnie by jej nie zawieść. W ten sposób stał się jednym z lepszych uczniów i dzięki małemu ?wsparciu? profesora Majewskiego zdał do klasy wstępnej w gimnazjum w Klerykowie.
Postawa Marcina uległa zmianie po śmierci jego matki. Poczuwszy swobodę, znacznie opuścił się w nauce. Szkoła przestała być dla niego miejscem ważnym. Zaprzyjaźnił się wtenczas z Wilczkiem, który uczył go oszukiwania nauczycieli, zabierał na wagary. Równolegle Marcin stawał się bardzo pobożny. Codziennie odwiedzał kościół i chodził na msze. Szukał gdzieś wypełnienia luki w psychice po matce. Zmieniło się to jednak pod wpływem Rosjan.
Kolejnym przełomowym momentem w jego życiu było odwiedzenie teatru rosyjskiego. W ten sposób świadomie zgodził się na rusyfikację, podległ jej. Zaprzyjaźnił się wówczas z profesorem Zabielskim, co dawało mu poczucie bycia akceptowanym czy nawet wyróżnianym. Marcin Borowicz interesował się literaturą rosyjską, a ambicja kazała mu dorastać do najlepszych ? do Rosjan. Podczas lekcji historii nie wstawił się za kolegą, który stanął przeciwko oczernianiu księży katolickich ? uznał, iż program ich nauczania jest jak najbardziej słuszny.
Co więc stało się, że nagle Marcin zrozumiał do którego narodu należy i pojął ogrom krzywd jakie mu wyrządzono? Najprostszym wytłumaczeniem byłoby powołanie się na ogromny wpływ recytacji Reduty Ordona przez Zygiera i wspomnień z opowieści Szymona Nogi o powstańcu zabitym przez Kozaków. Ale Marcin przecież słuchał wiersza ze wstrętem. Buntował się przeciwko słowom poety. Przeżył wtedy skłębienie wielu uczuć, od żalu i rozpaczy do nowo obudzonej miłości do ojczyzny. Nie doznałby tego gdyby nie jego wrodzona wrażliwość, która wcześniej mogła doprowadzić go do wyparcia się swojego pochodzenia.
Od tego czasu Marcin uczęszcza na spotkania ?na górce? u Gontali. Studiuje tam polską literaturę, głównie Mickiewicza, Słowackiego i Kochanowskiego. Obrzuca błotem Majewskiego gdy ten wpada na trop ich kryjówki. Można powiedzieć o nim że jest przykładem dobrego patrioty.
Cały etap dorastania Marcina był bardzo burzliwy. Chłopak był poddany na wiele przykrych zdarzeń. Jego postawa jest wytłumaczalna. Mam nadzieję, że w powyższej pracy udowodniłam, że jest on bohaterem dynamicznym.