Antygona jako ponadczasowe dzieło

Antygona ? tragedia antyczna, napisana w 5 w.p.n.e. przez Sofoklesa. Utwór opowiada o losach dziewczyny, która podczas wojny straciła dwojga braci. Jeden był obrońcą a drugi zdrajcą ojczyzny. Kreon zabronił pochówku tego drugiego ? gdyż chciał być sprawiedliwym władcą. Utwór Sofoklesa niesie za sobą wiele pouczeń i mądrych wniosków, które pomimo minionego czasu, wciąż obowiązują i są jak najbardziej trafne. Dlatego dzieło jakim jest ?Antygona? uważam za ponadczasowe, uczące nas trudnej sztuki życia. Aby moja teza była bardziej wiarygodna, przedstawię kilka książkowych przykładów, aby pokazać, iż rzeczywiście dramat przekazuje nam wiele mądrych wskazówek.
Czytając Antygonę przez nasz umysł przechodzi wiele myśli i emocji. Raz popieramy Kreona za jego sprawiedliwość i autorytet, a chwile później Antygonę, za jej piękny, pełen miłości czyn. Te przemyślenia wywołują w nas odczucie, że sprawiedliwość jest bardzo ważna, jednak nie taka sprawiedliwość, która prowadzi do śmierci niewinnych ludzi, bo właśnie do niej doszło przez proste, nieprzemyślane błędy. Dodatkowo ten argument pokazuje nam jak duże znaczenie ma rozsądne i przemyślane podejmowanie swoich decyzji.
Ponadto w tragedii ukazane są piękne postawy ludzkie. Mam tutaj na myśli zachowanie Antygony, która za wszelką cenę, bez względu na znane jej straszne konsekwencje, pragnie pochować ciało Polinika ? swojego brata. Czyż właśnie nie tak powinien postępować każdy z nas? Czy wtedy świat nie byłby lepszy? Decyzja Antygony wywołuje przekonanie, że w życiu powinniśmy starać się oprócz kierowania rozumem, kierować się również sercem, albowiem często właśnie to ono, wskaże nam lepszą drogę i zapewne, gdyby Kreon pokierował się swoimi uczuciami, niedoszło by do późniejszych konsekwencji.
Odwołując się do wcześniejszego faktu mogę również stwierdzić, że zapewne każdy kto przeczytał dzieło Sofoklesa wie, jaka straszna katastrofa spadła na następcę tronu po tym jak skazał kobietę na śmierć. W drodze do ukarania Antygony Kreon był okrutny, bezwzględny i zapatrzony w siebie i właśnie to zachowanie doprowadziło go do wyżej wspomnianej przeze mnie tragedii. Ta sytuacja pokazuje nam jak straszny błąd popełniamy, będąc pozbawionymi sfery uczuciowej ludźmi, nie liczącymi się ze zdaniem innych. Dzieje się tak, kiedy ślepo, bez żadnych zawahań kroczymy po wyznaczonej przez siebie drodze, prowadzącej często do zła.
Mówiąc dalej o tebańskim władcy wspomnę, iż jego stanowisko króla, napełniało go pychą i samouwielbieniem. Kreon uważał, że jego zdanie liczy się ponad zdanie każdego innego człowieka. Jednak jego postawa po raz kolejny okazała się postawą mylną, co również znalazło swoje dalsze skutki. A więc te zachowania następcy Edypa, uczą nas, że nie możemy być egoistami, którzy siebie stawiają na pierwszym miejscu. Poza tym to nie władza, potęga i pieniądze dają nam szczęście w życiu, ale umiejętność godnego postępowania i okazywania uczuć.
Wracając do Antygony powołam się na jeszcze jeden fakt aby przekonać was w słuszności mej opinii; czyn kobiety głownie spowodowany był miłością do brata. Co prawda zdradził on swoją ojczyznę, jednak to nie zahamowało jej przed dokonaniem tego, co postanowiła zrobić. A więc tym razem jej zachowanie pokazuje, jak ważna jest zdolność do wybaczania i odpuszczania ludziom błędów.
Teraz z całą pewnością mogę stwierdzić, że ?Antygona? Sofoklesa jest dziełem jak najbardziej ponadczasowym z wciąż obowiązującymi regułami i zasadami, pouczającymi nas, co robić aby w życiu nie spotkała nas żadna straszna tragedia, taka, która przytrafiła się jednemu z bohaterów sztuki. Jestem pewna, iż wy również utwierdziliście się w tym samym przekonaniu co ja, że w każdej chwili musimy być otwarci na świat, wyrozumiali, zdolni do przebaczania a przede wszystkim wrażliwi na drugiego człowieka ? któremu powinniśmy okazać szacunek, miłość i wsparcie. Właśnie takie wartości w swoim pouczeniu przekazuje nam autor dzieła, które uważam, że każdy z nas powinien przeczytać, aby stać się lepszym w swojej ciągłej, wiecznej i nieskończonej drodze do doskonałości.