Charakterystyka Alka z "Kamieni na szaniec".

Jednym z głównych bohaterów książki Aleksandra Kamińskiego "Kamienie na szaniec" jest Aleksy Dawidowski. urodzony 3 listopada 1920 roku, zmarł 30 marca 1943 roku podczas akcji pod Arsenałem na skutek śmiertelnej rany w brzuch. Alek był podharcmistrzem, członkiem podziemnej organizacji "Wawer", dowódcą drużyny GS, który jako pierwszy zdobył krzyż Virtuti Militari oraz sierżantem podchorążym Armii Krajowej. Uczył się dobrze, szkołę ukończył w wieku 19 lat maturą.
Ojciec Alka był kierownikiem fabryki i społecznikiem, a matka kobietą mądrą i życzliwą. W domu chłopiec miał więc dobre warunki do przejścia w dorosłe życie. Aleksy był wysoki i szczupły, dlatego koledzy nazywali go najczęściej "Glizda". Miał niebieskie oczy i płowe włosy. Zawsze chodził uśmiechnięty, gdy mówił to gestykulował i cieszył się z byle czego.
Alek jest osobą niespokojną, spragnioną przygód i mocnych wrażeń. W kontaktach z innymi ludźmi wyjątkowo szczery, bezpośredni, miły. Czasami nieśmiały, np. gdy spotykał się z Basią. Był koleżeński, delikatny, lubił pomagać innym. Zawsze roztrzepany, wszystko ogromnie przeżywał, wkładał całą swoją duszę w rozwiązanie problemu. Gdy jednak sytuacja była niebezpieczna musiał być opanowany. Miał zdolności przywódcze i organizatorskie. Umiał przewidywać, planować i zarządzać.
Alek miał wielu kolegów, lecz tylko dwóch przyjaciół- Zośkę i Rudego. Wszyscy lgnęli do niego jak muchy, przez kilku kolegów był niemal wielbiony. Uchodził za najodważniejszego człowieka w Warszawie.
Moim zdaniem Aleksy Dawidowski zasługuje na podziw i uznanie. Jeśli nawet jest czasami osobą roztrzepaną, potrafi się opanować. Łatwo nawiązuje kontakty z innymi ludźmi, jest energiczny i pełen życia. Przyjaźń była dla niego jedną z najważniejszych rzeczy, ale to w imię ojczyzny walczył najwierniej.