Charakterystyka Kreona.

Kreon jest bohaterem tragedii autorstwa Sofoklesa pod tytułem ?Antygona?. Choć wielu osobom wydaje się on na pierwszy rzut oka niesprawiedliwym tyranem, jego postać jest bardziej złożona, niżby to określiły te dwa słowa.
Kreon był bratem Jokasty, byłej królowej Teb. Razem ze swoją żoną Eurydyką miał syna Hajmona. Po odejściu Edypa i śmierci Polinejkesa i Eteoklesa został władcą Teb. W niedługim czasie jego rządy doprowadziły do wielkiego nieszczęścia.
Mężczyzna, decydując się zakazać grzebania Polinejskesa, nie uważał, iż sprzeciwia się woli bogów. Według niego Polinik był zdrajcą, który nie zasługiwał na pochówek. Pragnął też uchronić miasto przed kolejną klątwą, jaka nastąpiła po objęciu władzy przez Edypa. Twierdził, iż bogowie zgadzają się z nim, dlatego bronił swoich racji. Było to też przyczyną jego niezgody z Antygoną. Nieprawdą jest, że Kreon lekceważył prawa boskie. Jednakże jego upór jest nieusprawiedliwiony. Odrzucał wszelkie racje, nie chciał przyjąć do wiadomości, że jego zakaz spotkał się z niechęcią mieszkańców Teb. W dodatku czuł się oburzony, iż jego woli odważyła sprzeciwić się kobieta. Władca był człowiekiem dumnym, nieustępliwym, despotycznym, jednakże starał się działać sprawiedliwie. Nie ulegał wpływom, nawet, jeśli na śmierć skazana została jego siostrzenica, a zarazem ukochana Hajmona. Słowa syna nie przekonały go do zmiany decyzji, Kreon uznał jego zachowanie za objaw buntu. Był głuchy na upomnienia, iż władca powinien służyć państwu, a nie odwrotnie. Starał się zachować autorytet, rządzić sprawiedliwie, jednak jego wyrok, choć obiektywny, był bezduszny, niezgodny z opinią poddanych. Nie przekonały go nawet groźby syna. Dopiero wróżba Terezjasza przełamała jego upór, jednakże było już za późno, by zapobiec katastrofie.
Moim zdaniem, to właśnie Kreon jest najbardziej tragiczną postacią dramatu. Starając się postępować słusznie, sprowadził na siebie lawinę nieszczęść. Za swój upór i bezmyślność zapłacił życiem syna i żony. Jego postać wzbudza współczucie i żal, patrząc na niego, można zauważyć zagubionego człowieka, który w wyniku zaślepienia własnymi przekonaniami, traci wszystko, co było dla niego cenne.