Charakterystyka Tadeusza Zawadzkiego (Zośki)

"Zośka" to pseudonim Tadeusza Zawadzkiego. Urodzony 24 stycznia 1921 roku. Poległ 20 sierpnia 1943 roku pod Sieczychami.

Uroda Zośki była dziewczęca. Miał [cytat] "delikatną cerę, regularne rysy, jasnoniebieskie spojrzenie i włosy złociste. Uśmiech dziewczęcy, ręce o długich subtelnych palcach."

Był urodzonym organizatorem o wyjątkowych zdolnościach, wybitnej inteligencji teoretycznej i praktycznej. Miał zdolności przywódcze. Wyróżniał się w strzelectwie, hokeju i tenisie. Był wrażliwym chłopcem, który cenił bardziej od siebie swoich przyjaciół. Prowadził notatki, w których zapisywał swoje myśli i uczucia. Potrafił "przełamać samego siebie".

W czasie Małego Sabotażu przewodniczył w wielu akcjach. Był rekordzistą w rysowaniu "kotwic". Uczył każdego z Buków służby, obowiązku, punktualności, rzetelności, odwagi i koleżeństwa. Niecałe pół roku służył w dywersji dzięki czemu zmienił się psychicznie.

Pomagał uwolnić Rudego podczas akcji pod arsenałem i był z nim w ostatniej godzinie jego życia. Bardzo mocno przeżył śmierć Rudego i Alka. Przez wiele dni nie mógł dojść do siebie, ale jednak zebrał w sobie siły i dalej walczył dla ojczyzny.

Moim zdaniem Zośka był człowiekiem godnym podziwu. Był silny psychicznie, radził sobie z obowiązkami i był gotów zginąć za ojczyznę.