Na wybranych przykładach scharakteryzuj kryzys demokracji w Europie w okresie międzywojennym (1918-1939).

Kryzys demokracji w latach międzywojennych XX wieku spowodowany był głównie niezadowoleniem społeczeństwa i brakiem akceptacji zastanego ładu, który nastąpił po zakończeniu I Wojnie Światowej. Rozwój totalitaryzmu w tym czasie można również przypisać panującej biedzie i częstych kryzysów gospodarczych, ale również narastającemu nacjonalizmowi. U podstaw załamania się demokracji w wielu państwach leży również postępująca rewolucja komunistyczna, której sposobem zwalczenia miała być silna zdeterminowana jednostka, skupiającej pełni władzy w swoich rękach.
Pierwszym z państw, w których pojawiło się zachwianie demokratycznego państwa były Włochy. To właśnie w tym państwie do władzy doszedł twórca faszyzmu Benito Mussolini. Wokół siebie skupia głównie nacjonalistów i kombatantów wojennych, którzy po zakończeniu wojny stali się bezrobotnymi często okaleczonymi ludźmi. W 1922 roku Mussolini organizuje wielki marsz na Rzym nazywany Marszem Czarnych Koszul po którym to ówczesny król Włoch oddał pełnie władzy w ręce faszystowskiego przywódcy. Po tym incydencie we Włoszech zapanował totalitaryzm faszystowski, którego celem było polepszeniem stopy życiowej w kraju oraz znalezienie pracy dla kombatantów wojennych. Zaczęły się prześladowania opozycji i propaganda nowego systemu. Motorem napędowym gospodarki włoskiej stał się przemysł militarny. Benito Mussolini w 1943 roku został zdymisjonowany z pełnionej dotychczas funkcji i aresztowany, dwa lata później zostaje rozstrzelany.

Kolejnym państwem w którym demokracja się nie sprawdziła była II Rzeczpospolita Polska. Po nieudanych rządach tak zwanej "sejmokracji" do władzy dochodzi marszałek Józef Piłsudski. 12 maja 1926 roku przeprowadza on zamach stanu nazwany później "Przewrotem majowym". Przyczyną tego zamachu było panujący chaos na arenie politycznej oraz nieumiejętne rządy ówczesnej koalicji która nie mogła porozumieć się w sprawach gospodarczych. Niewątpliwy wpływ miał również układ z Locarno w którym to Republika Weimarską oraz prowadzona z nią wojna handlowa. Po uzyskaniu władzy podobnie jak większość dyktatur prześladował on opozycję zarówno prawice jak i skrajną lewicę. Stworzył również obozy koncentracyjne- Bereza Kartuska Obóz w Brześciu- w których internowani byli przedstawicieli opozycji. Autorytarne rządy marszałka zakończyły się w 1934 roku

Najbardziej znaną dyktaturą jest hitlerowska u jej podłoża leży niezadowolenie społeczne formą państwa, jakie przyjęły Niemcy po I Wojnie Światowej oraz negowaniem postanowień Wersalskich. Na czele tego ruchu staną Adolf Hitler, który podobnie jak Mussolini wokół siebie skupiał nacjonalistów oraz kombatantów. Hitler dodatkowo uznawał teorie "rasy panów" którą stanowili Aryjczycy oraz podludzi - żydów, cyganów itd. Jego głównym wrogiem politycznym byli komuniści z którymi walczył. Hitler stał na czele niemieckiej partii NSDAP, która w czasie wielkiego kryzysu gospodarczego ale i wcześniej miała duże poparcie społeczeństwa. Po nieudanym zamachu stanu Hitler został osadzony w więzieniu gdzie powstało jego dzieło życia "Mein Kampf" w której zawarł wszystkie myśli nowego nurtu politycznego jakim stał się nazizm. Hitler doszedł do władzy w roku 1933, głównie dzięki bogatym przedsiębiorcom, którzy z obawy przed komunistami i nacjonalizacją przez nich przedsiębiorstw prywatnych, popierali partie Hitlera. Hitler po dojściu do władzy natychmiast rozpoczął walkę ze swoimi wrogami i przeciwnikami, również tymi z partii ("Noc długich noży"). Jego stopniowe łamanie postanowień Traktatu Wersalskiego spotkało się z obojętnością zachodu. Budowa silnego państwa jakim miała być III Rzesza budziła entuzjazm ludności niemieckiej.

Jak więc widzimy u podłoża zachwiania demokracji w państwach Europejskich XX wieku leżał głównie kryzys gospodarczy oraz niezadowolenie i negowanie ładu jaki nastąpił po zakończeniu I WŚ. Po zakończeniu II Wojny Światowej większość państw totalitarnych z Europy zniknęła wyjątkiem była Hiszpania gen. Franco oraz ZSRR.